اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی در دوران نامزدی بر سبک های حل تعارض سازنده و غیر سازنده زوجین

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی در دوران نامزدی بر سبک حل تعارض سازنده و غیرسازنده زوجین بود. این پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه ی آماری -پژوهش راکلیه ی زوجین مراجعه کننده به مرکز بهزیستی شهر اردبیل در سال 4931 تشکیل می دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس، 93 زوج از زوجین انتخاب شده و به طور تصادفی درگروه آزمایش ) 15 زوج( و گروه کنترل ) 15 زوج( جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، مهارت های ارتباطی را طی 7 جلسه دریافت نمودند. برایجمع آوری داده ها از پرسشنامه ی سبک های حل تعارض رحیم استفاده شد. داده ها با روش آماری کورایانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که فرضیه های پژوهش مبنی بر تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر سبک های حل تعارض زوجین مورد تایید قرار گرفته است و زوجین گروه آزمایش نسبت به زوجین گروه کنترل در پس آزمون به طورمعناداری، سبک های حل تعارض سازگارانه بیشتری و سبک های حل تعارض ناسازگارانه کمتری داشتند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های ارتباطی در افزایش سبک حل تعارض سازگارانه و کاهش سبک حل تعارض ناسازگارانه زوجین تاثیر معناداری دارد.

Keywords:

مهارت های ارتباطی , سبک حل تعارض سازنده , سبک حل تعارض غیرسازنده , زوجین نامزد