نقش و جایگاه مدیریت دانش و سازمان های نوآور (نظریه ها و تجربیات)

در حال حاضر برخورداری از اطلاعات و مدیریت دانش به موقعیتی استوار برای ادامه حیات و سازمان های پویا و خلاق تبدیل شده و حتی توان رقابت در بازارها و تجارت، منوط به کسب، توسعه و روزآمد یک دانش فردی و سازمانی است. تا حدی که دانش، چیزی اساسی از سرمایه تلقی می شود. از این رو مدیریت پورشیا رمپ بر آنست تا هر چه بیشتر و بهتر در جهت استفاده از این ابزار برای رویارویی و مقابله با عوامل عدم اطمینان، حفظ موقعیت و ایجاد خلاقیت و نوآوری جهت گسترش عرصه رقابتی خود برآید، این امر مستلزم اینست که دانش جدید را در سازمان خود ایجاد نمود، توزیع کرده و آن را تبدیل به کالاها و خدمات نماید و با ارج نهادن به مدیریت دانش، آن را به عنوان یک نیاز استراتژیک و ضرورتی جهت پیش گامی در عرصه رقابت ترسیدی، در زمره برنامه های اولویت دار خود قرار دهند. بر این اساس مدیریت دانش را می توان، توانایی پردازش داده به اطلاعات و اطلاعات به دانش و فرآیند تبدیل دانش ضمنی به دانش صریح تعبیر نمود . در واقع مدیریت دانش فرایند ایجاد ارزش از دارایی های نامرئی سازمان (سرمایه انسانی) است. امروزه دانش به عنوان یک دارای ارزشمند و یک منبع و سرمایه راهبردی در سازمان مطرح است و ارائه خدمات (محصولات) با کیفیت و اقتصادی بدون بهره گیری و مدیریت این منبع ارزشمند، کاری دشوار و اغلب غیرممکن است. مقاله حاضر به بررسی پیرامون مدیریت دانش و اصلی ترین موضوع مرتبط با آن یعنی دانش پرداخت و در ادامه به بحث و تشریح چگونگی استقرار مدیریت دانش و پیاده سازی مؤلفه های آن در سازمان های پویا و خلاق می پردازد.

Keywords:

دانش , دانش سازمانی , مدیریت دانش , سازمان های خلاق , مزیت رقابتی