راهبرهایی برای احیای سکونت در بافت مسئله دار شهرها (مطالعه موردی: شهرک شوشترنو)

بافت ها دارای ویژگی های منفی همچون آشفتگی سیما و منظر، عدم دسترسی مناسب، کمبود تاسیسات و تجهیزات شهری، آشفتگی در ساختار اقتصادی و اجتماعی و فرسودگی کالبدی سازهای نیز هستند که منجر به تخلیه جمعیت زیادی از این بافت ها شده است. تحقیق حاضر با هدف شناخت و تحلیل مسایل و مشکلات بافت تاریخی فرسوده محله شوشتر نو، در زمینه های مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی و کالبدی انجام شده است. شهرک شوشتر نو در همجواری شهر شوشتر، از جمله شهرهای جدید الاحداث است، که با هدف بهبود وضعیت اقتصادی و گسترش شهر شوشتر برنامه ریزی ساخت و طراحی آن صورت پذیرفت. این پژوهش با هدف راهبردهایی به منظور احیای سکونت در بافت شهرک شوشتر نو می باشد.در این پژوهش طبق سؤالاتی که از طریق پرسشنامه از افراد حاضر در فضا پرسیده شد مشخص گردید که عدم دسترسی به امکانات زیرساختی و کمبود وسایل حمل و نقل و همچنین سختی در دسترسی به بازارچه و سایر فضاهای عمومی باعث شده که ساکنین شهرک برای خرید، ارتباطات، اوقات فراغت، شرکت در مراسمات مذهبی و... به مرکز شهر بروند. و در نهایت عواملی که موجب عدم احیای بافت شهرک شوشتر نو می گردد و عبارتند از: تغییرات بسیار و دخل و تصرف های ساکنین است که برخی ناشی از فرسودگی و برخی حاصل نیازهای جدید امروز است، تغییراتی که باعث بحران هویت فضاهای شهری شده و انسجام و وحدت مجموعه را از بین برده است. شهرک شوشتر نو با احیای فضاهای عمومی چون مسجد، بازارچه، مدرسه بهبود می یابد. اهمیت زیبایی منظر در پارک ها و همچنین بازسازی نماهای منازل مسکونی، نشان از این دارد که قابلیت های شهرک شوشتر نو برای رسیدن به حد مطلوب احیای آن بسیار زیاد است. اما عدم توجه به دیگر نظام ها ممکن است موجب اختلال در فرصت موجود شود.

Keywords:

احیای سکونت , فضای عمومی , بافت مسئله دار , شهرک شوشتر نو