بررسی بافت های فرسوده در راستای (بازسازی،بهسازی، نوسازی) نمونه موردی محله جوانشیر

پدیده ی آشنای توسعه شهر نشینی در شرایط رشد سریع جمعیت و گسترش مهارناپذیر شهرها که کم و بیش در بسیاری از کشورهای دیگر نیز در مقاطع تاریخی مختلف بروز کرده، در دو دهه پس از انقلاب نمود آشکار تری یافته است. جمعیت بافت مرکزی بسیاری ازشهرها جابجا شده اند. روند فرسودگی بافت های تخلیه شده شدت گرفته و این بافت ها به مأمن ناهنجاریهای اجتماعی تبدیل شده اند.ازآنجا که سیاست گذاری و برنامه ریزی جامع و پایدار برای بهسازی ، نوسازی و بازسازی بافت های قدیم شهری ضمن حفاظت از میراث تاریخی-فرهنگی و توجه به سازگاری و انطباق آنها با ساختارهای محیط زیست و ساختارهای فرهنگی موجب پایداری شهر می شود. بافت های فرسوده شهری و سکونتگاه های حاشیه ای و غیر استاندارد در کشورهای در حال توسعه، بنا به دلایلی از قبیل عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بنا، شبکه ارتباطی ناکارآمد، عدم وجود تأسیسات و تجهیزات شهری، بیش از سایر بافت های شهری در معرض خطر زلزله قرار دارند.ضرورت کاهش آسیب پذیری شهری در برابر زلزله، یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی کالبدی و برنامه ریزی شهری محسوب می گردد. لذا این پژوهش در صدد برآمده به بررسی بافت های فرسوده در راستای بازسازی، بهسازی، نوسازی استان کرمانشاه محله ی جوانشیر بپردازد. نوسازی شهری به عنوان یکی از راهکارهای تدبیری در مواجه با فرسودگی پهنه بافت های فرسوده می باشد. شهر کرمانشاه گهواره تمدن و بعنوان یک شهر کهن تاریخی و باداشتن محدوده بافت قدیمی که در برگیرنده بافت تاریخی دارای میراث تاریخی وفرهنگی و بافت های فرسوده و متروک می باشد که بعنوان یک کمیت پویا و در حال تغییر مد نظر و مورد مطالعه قرار گرفته است. منطقه ی جوانشیر هنوز بوی مدرنیته نگرفته و دارای مساجدی با قدمتی کهن و خانه هایی قدیمی است که برخی از آنها به ثبت ملی رسیده و برخی دیگر آنقدر فرسوده شده که توسط صاحبانش ترک شده و اکنون متروک مانده. جوانشیر و محله هایی این چنینی که بخش وسیعی از آن را بافت قدیمی تشکیل می دهند دارای کوچه های باریک و کم عرض است که به دلیل مشکل تردد و عبور و مرور وسایل نقلیه به استراحتگاهی برای معتادان تبدیل می شود.

Keywords:

بافت های فرسوده , بازسازی , بهسازی , نوسازی , کرمانشاه , جوانشیر