رویکرد باز آفرینی شهری برای تاب آوری سکونتگاه های خودانگیخته، نمونه موردی: شهر تبریز
Publish Year: 1395
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 1,570
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
Export:
Document National Code:
ICCACS01_540
Index date: 15 December 2016
رویکرد باز آفرینی شهری برای تاب آوری سکونتگاه های خودانگیخته، نمونه موردی: شهر تبریز abstract
سه معضلی ایمنی، فقر شهری و بحران هویت از مسائل کلیدی گریبان گیر محدودههای وسیعی از شهرهای کشورمان ایران است. ۵۳ هزار هکتار سکونتگاههای خودانگیخته (معادل ۳۰٪ بافتهای شهری موجود کشور) را در برمیگیرد و جمعیتی بالغ بر ۱۷ میلیون نفر «حدود ۲۰ درصد جمعیت شهری کشور» را در خود جای دادهاند. یکی از راهبردهای کلیدی در فرایند تدوین برنامه جامع بازآفرینی پایدار شهری، «ارتقای تاب آوری شهری» است. فقدان بودجه، نبود تلاش جمعی نهادهای مختلف، ضعف کالبدی و ناپایداری ساختمان ها و زیرساختها، مصالح غیراستاندارد، عدم بهرهمندی از کیفیات مطلوب در ساختوسازها در کنار آسیب دیدگی زیستبومها و برهم خوردن تعادل خرد اقلیم ها و مخاطرات ناشی از بلایای طبیعی بر لزوم اتخاذ سیاستهای مربوط به تاب آوری این سکونتگاهها تأکید دارند. استراتژیهای تاب آوری برای مقابله با مشکلات ناشناخته درمواجهه با سوانح است. اتخاذ سیاستها و برنامه های ارتقای تاب آوری شهری در سکونتگاههای خودانگیخته باهدف بازآفرینی شهری با تلاش جمعیت (مردمی، دولت، بخش خصوص و متخصصین و ...) است که به شکل : حمایت قانونی، لحاظ برنامه هایی چون تأمین بودجه لازم، ارتقای کیفیت ساختوساز، مقاومسازی ابنیه و تأمین و ارتقای زیرساختهای اساسی، ارائه خدمات و امکانات محلی، توجه به زیستبوم و خرد اقلیم در طرحهای نوسازی در کنار برنامههای نرمافزاری است و میتواند گامی اساسی در ایجاد نوعی یادگیری اجتماعی «نوسازی و خودسازماندهی برای تغییر» باشد که تأثیرگذار در ایجاد تاب آوری شهری و سازگاری مردم در برابر تنش ها و نهایتاً پیشگیری و کنترل تبعات ناشی از وقوع بحران در سکونتگاههای خودانگیخته خواهد بود. بازآفرینی شهری، رویکردی برای توسعه درونزای شهری است. متأسفانه در کشورمان ایران، جای مشارکت عمومی در بازآفرینی شهری خالی است . برقراری مشارکت عمومی در بازآفرینی شهری نیازمند حمایت قانونی است و باید برای آن چارچوبی حقوقی در نظر گرفته شود که ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، مدیریتی و کالبدی را در برگیرد. در این پژوهشی بر تاب اوری اجتماعی به واسطه هویت جمعی و پایداری اجتماعی در سکونتگاههای خودانگیخته شهر تبریز در راستای توانمندسازی ساکنان با استفاده تلاش جمعی بازیگران مختلف در عرصه مدیریت بحران، به منظور کاهش اثرات احتمالی حوادث پرداخته شده است. امید است که با به حداقل رساندن میزان فقر در اینسکونتگاهها و اعمال تلاش های جمعی در عرصه های مختلف بتوان شاهد بازافرینی شهری پایدار با رویکرد تاب اوری بود.
رویکرد باز آفرینی شهری برای تاب آوری سکونتگاه های خودانگیخته، نمونه موردی: شهر تبریز Keywords:
رویکرد باز آفرینی شهری برای تاب آوری سکونتگاه های خودانگیخته، نمونه موردی: شهر تبریز authors
نگین صمدی کافی
دانشگاه آزاد اسلامی،واحد تهران جنوب، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان تهران،ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :