جامعه شناسی شیعی و امکان یا امتناع الگوی پیشرفت در جمهوری اسلامی ایران

«الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت » گفتمانی است متعلق به انقلاب اسلامی در دهه چهارم که درصدد جایگزینی با «گفتمان توسعه» است. اگر زیرساخت مهم گفتمان توسعه «جامعه شناسی سکولار» است، الگوی پیشرفت و نظام سازی اسلامی نیازمند دانشی اصیل ملهم از منابع و روش شیعی در موضوع شناسی اجتماعی است که البته، تأخیر و نیز موانعی جهت تحقق آن در شرایط فعلی به چشم میخورد. مقاله با این نگاه در سه بخش کلی، لوازم و مفردات و ماهیت جامعه شناسی مطلوب را بیان کرده و سپس در گذری بر تاریخ اجتماعی ایران ظرفیت شناخت و تبیین روابط اجتماعی از منظر عالمان دین، بررسی و در نهایت، موانعی که رفع آنها (در عین توانمندیهای متنی و منبعی) برای تأسیس جامعه شناسی از نوعی دیگر، لازم است معرفی وشرح شدهاند

Keywords:

جامعه شناسی شیعی , الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت , توسعه , الگوی پیشرفت و توسعه