مدلسازی در پایش محیط زیستی: درون یابی و توزیع های فضایی

به طورکلی، هدف پایش محیط زیستی ارزیابی وضعیت یک محیط زیست در حال تغییر از نظر فضایی و زمانی است. یکی از ابزارهای نیل به این هدف درون یابی و استفاده از توزیع های فضایی است که مهم ترین و کاربردی ترین روش های نوین در این زمینه نیز بوده و در این مطالعه، این روش ها با ذکر جزئیات کاربردی هریک و به تفکیک تشریح شده است. همچنین، یک مطالعه موردی جهت روشن کردن مطالب ذکر شده، ارائه شده است که در آن با استفاده از روش کریجینگ خطوط میزان متوسط بارندگی سالیانه استان چهارمحال و بختیاری در طول سنوات گذشته (قبل از سال 2012 میلادی و بر اساس داده های موجود) به صورت نقشه ترسیم شده است. در انتها نیز ضمن مقایسه نقاط قوت و ضعف هریک از روش ها، پیشنهاد هایی جهت بهبود استفاده از روش درون یابی و توزیع های فضایی در پایش محیط زیستی ارائه شده است. براساس نتایج تحقیق، نتیجه گیری های پیرو حاصل شد. مزیت روش «نزدیک ترین همسایه» این است که بسیار ساده بوده، به محاسبات بسیار اندکی نیازمند است و همچنین درون یاب دقیقی نیز می باشد. یکی از مزیت های روش «وزن دهی فاصله معکوس» این است که برآوردهای به دست آمده در طول سطح مورد نظر ممتد است. این روش از نظر استفاده ساده بوده و یک انتخاب معمول در بسته های نرم افزاری ایجاد خطوط میزان است. روش «کریجینگ» نیز کامل تر از دو روش قبل، بسیار دقیق تر و البته پیچیده تر از آنها می باشد.

Keywords:

پایش محیط , زیستی , نمونه برداری , درون یابی , توزیع فضایی , مدلسازی