بررسی وضعیت عرضه و تقاضای تکنولوژی در ایران

چارچوب اقتصاد دانش تاکید می کند که سرمایه گذاری های پایدار در محورهای اقتصاد دانش، منجر به دسترسی به دانش و استفاده موثر از آن در تولید اقتصادی می شود . این امر منجر به افزایش نرخ رشد بهره وری کل عوامل تولید و در نتیجه منجر به رشد پایدار اقتصادی می شود، که شواهد مختلف تجربی در سطح جهان موید آن می باشد . علوم، تکنولوژی و نوآوری، اجزای تشکیل دهنده اصلی صنعتی شدن و توسعه پایدار ملل می باشند . اهمیت این اجزا ی تشکیل دهنده به عنوان عوامل رشد و رقابت پذیری اقتصاد کشورها در مواجهه با جهانی شدن، آزادسازی تجاری و ظهور صنایع دانش محور بیشتر وضوح یافته است . جهانی شدن با خود محیطی با رقابت شدیدتر و الزامات جدید به منظور رقابت پذیری پایدار به همراه آورده است .تحقیق فعالانه برای ارتقا و بهبود مداوم، نیاز مبرمی را در تکیه بیشتر به ابداعات علمی و تکنولوژیک و نیاز مبرم به تعدیل سیاست ها و رویه ها در هر دو سطح بنگاهی و دولتی به وجود آورده است . رتبه بندی های مختلفی در سازمان های متعدد اقتصادی و پولی به منظور کمی نمودن جایگاه کشورها از حیث بهره وری و جایگاه تکنولوژی آنها صورت پذیرفته است .این شاخص ها ابزاری می باشند که به وسیله آن کشورها بتوانند عملکرد خود را ارزیابی نمایند و نیز جایگاه خود را نسبت به سایر کشورها بسنجند، به خصوص با کشورهایی که از حیث عملکرد اقتصادی و تکنولوژی پیشرفته تر می باشند . کشورهای در حال توسعه نه تنها نیاز دارند که درکی از عملکرد صنعتی خود در میان سایر کشورهای در حال توسعه داشته باشند، بلکه می باید قادر باشند که توانایی ها و عملکرد صنعتی خود را به ویژه تحت شرایط جدید جهانی سازی و تغییرات پیوسته تکنولوژیک بهبود بخشند . همچنین آنچه که از اهمیت خاصی برخوردار است، آن است که جهت نمایی ها و راهنمایی ها طبق شرایط محلی هر کشور بسط داده شود تا این کشورها بتوانند استراتژی مخصوص خود را طراحی نموده و از این طریق به عملکرد بهتری دست یابند . صنعت در این فرآیند از اهمیت بالایی برخوردار است ، چرا که صنعت منبع نشر دهنده تکنولوژی و استفاده کننده می باشد .در این مقاله سعی شده است، وضعیت تکنولوژی در ایران تشریح و راههای بهبود و ارتقای آن ارائه گردد.

Keywords:

عرضه و تقاضا , تکنولوژی , ایران