تاثیر سطوح مختلف جو، کاه گندم و طول مدت پروار بر خصوصیات لاشه بره های بومی استان بوشهر

استان بوشهر دارای 300000 راس گوسفند و بره بوده که از مهمترین توده نژادهای آن گوسفند دشتستانی (عربی) است که از خصوصیات آن، مقاومت به گرما و قابلیت چرا در مراتع فقیر می باشد .به منظور بررسی تاثیر سطوح جو و کاه گندم بر روی بره های دشتستانی (که عمده ترین خوراک مورد استفاده در پرواربندی های استان را تشکیل می دهد) واثرطول مدت پروار، آزمایشی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل شامل چهار نسبت جو به کاه گندم (20 به 80 ، 40 به 60 ، 60 به 40 و شاهد ) و مدت پروار (3 ، 4 و 5 ماه ) با 2 تکرار و در هر تکرار دو مشاهده ر وی 48 راس بره 0/5 ± 26 کیلوگرمی انجام گرفت . نتایج آزمایش نشان داد که سطوح مختلف جو دارای تاثیر معنی داری روی درصد وزن دنبه نسبت به وزن زنده داشت بطوریکه با کاهش سطح جو درصد وزن دنبه نیز کاهش پیدا کرد (0/05>P) .نگاری نیز تحت تاثیر سطح کنسانتره قرار گرفت و با کاهش سطح جو افزایش یافت (0/05>P) . همچنین افزایش سطح جو باعث کاهش درصد استخوان ران به کل ران، درصد وزن دست به کل لاشه، نسبت گوشت قلوه گاه به کل قلوه گاه و افزایش نسبت چربی راسته به کل راسته، نسبت چربی پیش سینه به کل پیش سینه و نسبت کل چربی به وزن لاشه گردید (0/05>P) .همچنین طول مدت پروار دارای تاثیر معنی داری روی درصد وزن بیضه نسبت به وزن زنده داشت و افزایش مدت پروار موجب کاهش آن گردید (0/05>P) . افزایش طول مدت پروار همچنین موجب افزایش وزن جگر به وزن زنده و افزایش نسبت شیردان و کل دستگاه گوارش به وزن زنده و ک اهش نسبت مری به وزن زنده گردید (0/05>P) . افزایش طول مدت پروار بر بعضی از قطعات لاشه و اجزاء آن دارای تاثیر معنی داری بود و موجب افزایش نسبت استخوان راسته به کل راسته گردید . سطوح مختلف جو و کاه گندم و طول مدت پروار تاثیر معنی داری بر روی دیگر خصوصیات لاشه نداشت.

Keywords:

جو , کاه گندم , مدت پروار , بره , استان بوشهر