تجدید ساختار فرآیند طراحی هواپیما به منظور کمینه سازی زمان سیکل طراحی با استفاده از منطق فازی

هدف اصلی پژوهش ارائه کاهش زمان طراحی بوسیله افزایش سرعت همگرایی سیکلهای بازنگری (Iterations)، وبرقراری بالانس بین کیفیت و زمان انجام طراحی است. بدین منظور از روش مدلسازی ماتریس ساختار طراحی (Design Structure Matrix-DSM) و ایده ماتریس انتقال کار (Work Transformation Matrix-WTM) استفاده شده است. استفاده از روش یاد شده و ماتریس انتقال کار سبب می شود که فرآیند طراحی مشابه با یک سیستم دینامیکی خطی ثابت با زمان-گسسته، مدلسازی گردد. جهت به حداقل رساندن تاثیزات جانبی افزایش سرعت همگرا یی روی کیفیت انجام طراحی، از منطق فازی برای مدلسازی قیود به صورت کمی، بهره گرفته شده است. به همین جهت مزیت اصلی روش افزایش سرعت همگرایی سیکلها یبازنگری و همزمان برقراری تعادل بین سرعت و کیفیت انجام طراحی است. نتایج بررسی های انجام شده روی فرآ یند طراحی یک پهپاد نشان دهنده موفقیت روش پیشنهادی است، به گونه ای که بعداز اعمال روش ، در مود اول طراحی %30 افزایش در همگرایی حاصل شده است.

Keywords:

مدیریت فرآیند طراحی , چرخه های اطلاعاتی , ماتریس ساختار طراحی , سیکلهای بازنگری , کوچک سازی تبادل اطلاعات , منطق فازی