ارزیابی اثربخشی و کارایی اجرای طرح تجمیع بلوک ها در بافت فرسوده ( مطالعه موردی منطقه 20 شهر تهران )

شهرها مانند موجودات زنده حیات دارند و اگر در بستر زمان، عوامل برهم زننده تعادل زیستی آنها کنترل نشود، زمینه های زوالشان پدید می آید. از این عوامل برهم زننده، فرسودگی کالبدی بافت ها است. امروزه مناطق متراکم و فرسوده شهری از جمله واقعیت های شهرهای بزرگ می باشد که به همراه خود مسائل، مشکلات و نیازهای خاصی را ایجاد کرده اند. بطوریکه بخش مهمی از فعالیت مدیران شهری به بهبود شرایط و اتخاذ راهکارهای مناسب جهت ارتقای شرایط زندگی در این مناطق اختصاص یافته است. لذا در تحقیق پیشرو با توجه به هدف کلی طرح تجمیع سعی بر آن داریم که ابتدا به بررسی بافت های فرسوده و راهکارهای نوسازی و بهسازی آن بافت ها بپردازیم وبا شناسایی موانع موجود که مانع از موفقیت کامل طرح گردیده اند، گامی در جهت اصلاح مشکلات موجود در بافت های تجمیع شده بلوک های شهری برداشته و در نهایت بتوان به بهبود کیفیت زندگی شهروندان ساکن در این محلات کمک نمود. در همین راستا با استفاده از روش های میدانی به جمع آوری اطلاعات و داده ها خام از طریق مصاحبه، مشاهده، پرسشنامه اقدام کرده ایم و پس از آن نیز به تجزیه و تحلیل داده ها به روش کیفی و کمی پرداخته و بعد از بررسی نتایج حاصله به این نتیجه رسیدیم که اجرای طرح تجمیع در محدوده مورد مطالعه توانسته است باعث بهبود وضعیت زندگی شهروندان محله گردد،؛ ولی با وجود موانع بسیاری در زمینه اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی شهروندان محلات هدف نتوانسته اند با وجود مزایای بسیاری که طرح های تجمیع داشته اند در این طرح ها مشارکت داشته باشند که می بایست ارگان های متولی و مجری در سطح کشوری با اتخاذ تصمیمات مفید و قابل اجرا مسیر پیشروی نوسازی و بهسازی را برای شهروندان و مجریان هموار نمایند. نکته قابل تامل دیگر در امر اجرای طرح های نوسازی و بهسازی آن است که، از آنجا که زندگی آپارتمان نشینی در ایران قدمت و سابقه کوتاهی دارد و به همین دلیل مردم کمتر با فرهنگ و منش آپارتمان نشینی آشنا هستند، لذا می بایست به ارتقاء فرهنگ آپارتمان نشینی در بین شهروندان نیز توجه کرد.