تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر پذیرندگی اجتماعی دانشآموزان شهر تهران

پژوهش حاضر به بررسی تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر پذیرندگی اجتماعی دانشآموزان ابتدایی شهر تهران پرداخت. این پژوهش از نوع آزمایشی بود و در بین دانشآموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 93 - 92 ، انجام شد، 63 نفر دانشآموز دختر و 72 نفر دانشآموز پسر با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای از ناحیهی 12 آموزش و پرورش تهران انتخاب و افراد هر جنس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 12 جلسهی یک ساعته در هفته سه بار آموزش دیدند. پس از آموزش مهارتهای زندگی، از همهی دانشآموزان در گروههای آزمایشی و گواه پس آزمون به عمل آمد. کلیهی آزمودنیها به کمک پرسشنامهی مقبولیت اجتماعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. دادهها به کمک روشهای آماری توصیفی و تحلیل واریانس یکراهه تحلیل شدند. بر اساس نتایج بدست آمده، از نظر مؤلفهی مقبولیت اجتماعی تفاوت معنادار بین گروه گواه و گروه آزمایشی در دانشآموزان دختر حاصل شد p<0.05 همچنین، این تفاوت معنادار در دانشآموزان پسر ابتدایی نیز مشاهده شد p<0.05 بر اساس این پژوهش، به نظر میرسد که آموزش مهارتهای زندگی به دانشآموزان مقطع ابتدایی بتواند در عملکرد آنها در روابط بین فردی مؤثر باشد و بر سلامت روان جامعه نقش بسزایی ایفا کند.

Keywords:

مهارتهای زندگی , روابط بین فردی , پذیرندگی اجتماعی , مقبولیت اجتماعی