ساخت و ارزیابی غشاهای پلی پروپیلنی فوق آبگریز حاوی نانوذرات سیلیکایی اصلاح شده جهت جذب دی اکسید کربن در تماس دهنده غشایی
Publish place: دومین همایش ملی تجهیزات ومواد آزمایشگاهی صنعت نفت ایران
Publish Year: 1395
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 1,484
This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
IRANLABCO02_019
Index date: 24 February 2017
ساخت و ارزیابی غشاهای پلی پروپیلنی فوق آبگریز حاوی نانوذرات سیلیکایی اصلاح شده جهت جذب دی اکسید کربن در تماس دهنده غشایی abstract
تماس دهنده های غشایی روش نوینی را جهت شیرین سازی گاز طبیعی ارائه می دهند که مزایای قابل توجهی در مقایسه با برج های جذب دارد، مشکل مهمی که ممکن است برای تماس دهنده ها ایجاد شود پدیده خیس شوندگی غشاست. در این کار تحقیقی از روش سل- ژل جهت سنتز نانو ذرات سلیکایی اصلاح شده با عامل متیل به منظور ساخت غشای پلی پروپیلنی فوق آبگیریز استفاده شد. در راستای تهیه غشایی با میزان آب گریزی بالا، اثر پارامترهای مهمی از جمله ترکیب درصد مولی (H(2)O/TEOS) و غلظت NH(4)OH مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش ترکیب درصد مولی (H(2)O/TEOS) از 8 تا 10، زاویه تماس افزایش و سپس کاهش یافت. همچنین با افزایش غلظت NH(4)OH یک روند کاهشی در زاویه تماس مشاهده شد. به منظور بررسی تأثیر نانوذرات تولید شده بر ساختار غشای پلی پروپیلنی، آنالیز FE-SEM و مقاومت مکانیکی انجام گرفت. نتایج نشان داد که با سنتز نانوذرات بر روی سطح غشا و در ساختار داخلی آن، مقاومت مکانیکی غشا به شدت افزایش یافت. عملکرد غشای پلی پروپیلنی خالص و اصلاح شده در تماس دهنده های غشایی جهت جذب گاز دی اکسید کربن مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی نتایج نشان داد که غشاهای اصلاح شده پایداری عملکردی طولانی تری را نسبت به غشاهای خالص داشتند.
ساخت و ارزیابی غشاهای پلی پروپیلنی فوق آبگریز حاوی نانوذرات سیلیکایی اصلاح شده جهت جذب دی اکسید کربن در تماس دهنده غشایی Keywords:
ساخت و ارزیابی غشاهای پلی پروپیلنی فوق آبگریز حاوی نانوذرات سیلیکایی اصلاح شده جهت جذب دی اکسید کربن در تماس دهنده غشایی authors
پریا امیرعابدی
دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند تبریز
رضا یگانی
دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند تبریز
صبا روشیان
دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس