مقایسه عنصر گفت و گو در خسرو و شیرین، گل و نوروزو جمشید و خورشید
Publish place: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 490
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_0182
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
Abstract:
گفت و گو به معنای مکالمه و صحبت کردن با هم و مبادله افکار و عقاید است و در شعر، داستان، نمایش نامه و ... به کار برده می شود و در قصه های کوتاه و بلند فارسی جزو روایات قصه است؛ که به عنوان یک عنصرداستانی با ذهنیت اشخاص داستان هماهنگی دارد، عمل داستانی را در جهت معینی به پیش می برد، به خواننده احساس واقعی و طبیعی بودن را منتقل می کند و افکار، اندیشه ها و روحیات افراد را نشان می دهد. نویسندگاناز این عنصر به دو شیوه؛ ارایه فکر و اندیشه به طور مستقیم و غیرمستقیم یا نمایش استفاده می کنند که در داستان های امروزی بیشتر ترکیبی از این دو نوع متداول است.نویسنده در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی- استشهادیبه بررسی کاربرد این عنصر در داستان خسرو و شیرین و دو نظیره مهم آن؛ گل و نوروز و جمشید و خورشید پرداخته است؛ بررسی نشان می دهد که هر سه شاعر از این عنصر برای پیشبرد عمل داستانی و بیان خصوصیات اشخاص به صورت ترکیبی از دو روش مستقیم و غیرمستقیم استفاده کرده اند، ضمن اینکه سلمان ساوجی با آوردن غزل در قالب گفت و گو در میان مثنوی ساخت جدیدی به کاربرد این عنصر بخشیده است.
Keywords:
Authors
موسی پیری
عضو علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :