تعیین تعداد و محل بهینه واحدهای نمونه بازرسی روسازی با استفاده از الگوریتم ژنتیک
Publish place: The 6th National Conference on Bitumen and Asphalt of Iran
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 557
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAAM06_005
تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1396
Abstract:
شبکه روسازی از واحدهایی به نام شاخه تشکیل شده و شاخهها به واحدهای کوچکتری با نام قطعه تقسیم می گردند. به منظور تعیین وضعیت روسازی یک شبکه برای انتخاب فعالیتهای تعمیر و نگهداری، نیاز است تا به بررسی شاخص وضعیت روسازی قطعات آن پرداخته شود. به این منظور، قطعات به واحدهای کوچکتری با نام واحدهای نمونه تقسیم می گردند که به تعیین وضعیت روسازی قطعه مورد نظر منجر خواهند شد. بررسی تمامی واحدهای نمونه یک قطعه، هزینه، زمان و نیروی متخصص و کافی را می طلبد. به منظور محدود کردن میزان منابع، هزینه ها و زمان مورد نیاز برای یک بازرسی باید برنامه نمون هبرداری بهنحوی تنظیم گردد که بتوان با دقتی قابل قبول، تنها با بازرسی تعداد محدودی واحد نمونه تحت عنوان واحدهای نمونه بازرسی در قطعه روسازی مورد نظر، شاخص وضعیت روسازی آن قطعه را برآورد کرده و گزینه تعمیر و نگهداری را انتخاب نمود. در این پژوهش با بکارگیری الگوریتم ژنتیک و کد نویسی آن در فضای سعی در تعیین تعداد و محل بهینه واحدهای نمونه بازرسی شده است. به منظور سنجش کارایی و MATLAB نرم افزار اثر بخش بودن این پژوهش، شبکه روسازی منطقه 16 شهرداری تهران به عنوان مطالعه موردی انتخاب گردید و شاخص وضعیت روسازی موجود در آمار این منطقه با شاخص های حاصله از مدل ارایه شده در این تحقیق مقایسه گردید. نتایج حاصله می تواند در کاهش هزینه ها و اتلاف زمان به منظور بازرسی قطعات یک شبکه روسازی و در نتیجه تسریع در تصمیم گیری برای فعالیتهای نگهداری و بهسازی یاری رساند.
Keywords:
شبکه روسازی , واحدهای نمونه بازرسی , شاخص وضعیت روسازی , فعالیتهای نگهداری و بهسازی , الگوریتم ژنتیک
Authors
اشکان اله یاری نیک
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات
فریدون مقدس نژاد
دانشیار مهندسی راه و ترابری، دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیر کبیر، تهران، ایران
علیرضا خاوندی خیاوی
استادیار مهندسی راه و ترابری، دانشکده مهندسی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :