مقایسه امید به زندگی، هوش معنوی و افسردگی در زنان مبتلا به سرطان سینه و زنان سالم شهر رشت

هدف از پژوهش حاضر بررسی امید به زندگی، هوش معنوی و افسردگی در زنان مبتلا به سرطان سینه و زنان سالم می باشد. روش این پژوهش به صورت غیر تجربی و از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلا به سرطان سینه در شهر رشت بودند که از بین مراجعان به بیمارستان ها و مراکز درمانی انتخاب شدند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و جدول کرجسی و مورگان در مجموع تعداد 150 نفر در قالب دو گروه زنان مبتلا به سرطان (75 نفر) و زنان سالم (75 نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های هوش معنوی، امیدواری اشنایدر و افسردگی بک پاسخ دادند. تحلیل داده های جمعآوری شده با استفاده از شاخصهای توصیفی فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و آزمون آماری T و تحلیل واریانس انجام شد. یافته هاگویای این است که افراد گروه عادی نسبت به گروه بیماران مبتلا به سرطان در متغیر میزان امید به زندگی دارای میانگین بالاتری اند. همچنین بین دو گروه از نظر متغیر هوش معنوی تفاوت معناداری وجود ندارد. در متغیر میزان افسردگی، بیماران مبتلا به سرطان نسبت به افراد گروه عادی، دارای میانگین بالاتری اند.بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که زنان مبتلا به سرطان سینه در مقایسه با افراد عادی جامعه از خلق و امید به زندگی پایینی برخوردارند ولی هوش معنوی آنها یکسان است.

Keywords:

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی , نشخوار فکری , نگرش ناکارآمد , افکار خودآیند منفی , اضطراب فراگیر