رابطه بین باورهای دینی با رشد اخلاقی و خلاقیت در دانش آموزان دختر و پسر پایه نهم مدارس دولتی شهر ساری ناحیه 2

هدف این پژوهش، رابطه بین باورهای دینی با رشداخلاقی و خلاقیت در دانش آموزان دخترو پسر مدارس دولتی شهر ساری ناحیه 2 بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن را، کلیه دانش آموزان دخترو پسر مدارس متوسطه اول ناحیه 2 شهر ساری که مجموعا 500 نفر می باشند، تشکیل میدهند که براساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 217 نفر به روش نمونه گیری تصادفی-طبقه ای بر حسب جنسیت به عنوان نمونه اماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه 26 سوالی باورهای دینی گلاک و استارک ، پرسشنامه 18 سوالی رشد اخلاقی لطف آبادی، پرسشنامه 60 سوالی خلاقیت عابدی میباشد روایی صوری و محتوایی ابزارها به تایید چند تن از متخصصان و صاحب نظران رسید و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/83 و 0/80 و 0/77=a بدست آمده که از لحاظ آماری معنادار و مورد تایید می باشد. جهت تجزیهوتحلیل دادهها استنباطی از آزمون های پیرسون و رگرسیون استفاده شده است. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که بین باورهای دینی و رشد اخلاقی دانش آموزان رابطه وجود دارد ، بین باورهای دینی و خلاقیت دانش آموزان رابطه وجود دارد و همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از آن است که سهم هر یک از مولفه های باورهای دینی در پیش بینی رشد اخلاقی و خلاقیت دانش آموزان متفاوت است . بحث ونتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که بین باورهای دینی و رشد اخلاقی دانش آموزان رابطه وجود دارد ، بین باورهای دینی و خلاقیت دانش آموزان رابطه وجود دارد و همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از آن است که سهم هر یک از مولفه های باورهای دینی در پیش بینی رشد اخلاقی و خلاقیت دانش آموزان متفاوت است .بعبارتی از بین مولفه های باورهای دینی،بعد عاطفی بیشترین وبعد مناسکی کمترین سهم در پیش بینی رشد اخلاقی داراست و همچنین می توان گفت بعد عاطفی بیشترین وبعد مناسکی کمترین رابطه را با خلاقیت دانش آموزان دارد.

Keywords:

باورهای دینی , رشداخلاقی , خلاقیت , دانش آموزان