تعیین میزان تاثیر مولفه های مدیریت آموزش عالی در همکاری صنعت و دانشگاه (مطالعه موردی: دانشگاه های پیام نور تهران)

امروزه نقش رابطه بین دانشگاه و صنعت به صورتهای گوناگون توجه بسیاری از صاحبنظران مسایل رشد و توسعهاقتصادی را به خود جلب کرده است. بدین خاطر، بسیاری از کشورهای جهان به ویژه کشورهای صنعتی و پیشرفته تا اندازهزیادی به این مهم پرداختهاند، به گونهای که در برنامههای کوتاه مدت و بلندمدت آنان، نظام و سیستم آموزش عالی و نیزرابطه این دو پدیده (دانشگاه و صنعت) جایگاه چشمگیری را به خود اختصاص داده است. با توجه به اهمیت موضوع اینمقاله درصدد است تا مولفه ها و عوامل تاثیرگذار مدیریت آموزش عالی در پنج مجموعه ساختاری، فرهنگی و اجتماعی،آموزشی، مدیریتی و مالی را بررسی و شناسایی کرده و ضمن تشخیص مهمترین آنها، میزان تاثیرگذاری هریک از اینعوامل در ارتباط متقابل میان دانشگاه و صنعت و موانع همکاری های متقابل دانشگاه و صنعت را در محدوده تحقیقشناسایی نماید. این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات پیمایشی محسوب می گردد. جامعهآماری مدیران مراکز آموزشی در دانشگاه های پیام نور مستقر در کلان شهر تهران (به تعداد 18 واحد) می باشند. گردآوریداده ها از طریق پرسشنامه محقق ساخته انجام گرفت که 100 پرسشنامه به روش نمونه گیری طبقه ای چند مرحله ایتوزیع شد. با استفاده از ادبیات پژوهش و نتایج حاصل از تحقیقات کیفی 48 سوال در پنج بعد ساختاری، فرهنگی واجتماعی، آموزشی، مدیریتی و مالی در قالب طبف 5 درجهای لیکرت از خیلی کم (1)، تا خیلی زیاد (5) تنظیم گردید.براساس نظرسنجی از اساتید متخصص در این حوزه روایی صوری و محتوایی پرسشنامه تایید گردید. جهت سنجشهمسانی درونی گویه ها از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. از آنجا که برای تمام ابعاد پرسشنامه میزان الفای کرونباخبالای 0/7 بود می توان گفت پرسشنامه از پایایی مطلوبی برخوردار است. تجزیه و تحلیل داده ها، با روش تحلیل عاملی اکتشافی با کاربرد نرم افزار spss 19 انجام گرفت. نتایج نشان داد، به ترتیب مولفه های فرهنگی و اجتماعی، مولفه هایساختاری، مولفه های مدیریتی، مولفه های آموزشی و مولفه های مالی در دانشگاهها در افزایش همکاری صنعت و دانشگاهاز اهمیت برخوردارند.

Keywords:

صنعت , دانشگاه , مدیریت , آموزش , پیام نور