بررسی عوامل ایجاد حداکثر پهن شوندگی در نورد با ضخامت متغیر

روشهای مختلفی برای ساخت فنرهای تخت پارابولیک (ضخامت متغیر) وجود دارد، یکی از معایب این روشها پهنشوندگی متغیر در طول قطعه کار و لزوم حذف پهن شدگی در تجهیز مجزا می باشد. برای رفع این عیب، ملکیان تجهیزنورد با ضخامت متغیر پیشنهاد شده که همزمان با نورد، پهن شوندگی ایجاد شده در مرحله قبلی نورد توسط غلتک هایهرزگرد حذف می شود. ماکزیمم پهن شوندگی ایجاد شده که میتوان توسط تجهیز از بین برد را محاسبه کردند. در اینمقاله ابتدا نورد با ضخامت متغیر را با نورد ساده جایگزین شده و سپس با استفاده از تیوری های زیبل، سدل و سیلیکو،پارامترهای موثر در ایجاد ماکزیمم پهن شوندگی در نورد تخت از قبیل کاهش ضخامت و شعاع غلتک کاری بررسی شد.نتایج بهدست آمده از تیوری ها به خوبی نشان می دهند که ماکزیمم پهن شوندگی در این تجهیز ایجاد نمی شود و تجهیز درشرایط بحرانی قرار نمی گیرد. سپس با استفاده از نرم افزار آباکوس چند مقدار شعاع غلتک کاری و کاهش ضخامت شبیهسازی شد و با نتایج تیوری مقایسه شد. در نهایت برای بررسی صحت پهناهای بهدست آمده، سه مقدار کاهش ضخامت0/5، 1/5 و 4 شبیه سازی شد و با نتایج به دست آمده از تیوری زیبل، سدل، سیلیکو و تجربی ملکیان مقایسه شده است.

Keywords:

فنر پارابولیک , نورد با ضخامت متغیر , حداکثر پهن شوندگی , نرم افزار آباکوس