رابطه ناگویی خلقی با آمادگی اعتیاد در دانشجویان

هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه ناگویی خلقی با آمادگی اعتیاد در دانشجویان بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از تمام دانشجویان دختر و پسر دانشگاههای شهر قم مشغول به تحصیل 195-1394 بودند. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان 400 نفر برآورد شد که با روش نمونه گیری در دسترس وارد پژوهش شدند. از پرسشنامههای ناگویی خلقی بگبی، پارکر و تیلور(1994 (و آمادگی اعتیاد وید و بوچر( 1992 (برای جمع آوری دادهها به کار رفت. دادهها با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین ناگویی خلقی و آمادگی به اع تیاد دانشجویان رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد(0.005

ناگویی خلقی می توانند آمادگی اعتیاد را به صورت معنی داری پیش بینی میکند. ضریب بتای دشواری در توصیف هیجانات از مولفههای ن اگویی خلقی بر روی آمادگی اعتیاد 0.385 میباشد، سهم پیش بینی کنندگی بالاتری نسبت به سایر متغیرها به خود اختصاص داده است. می توان نتیجه گیری کرد که دشواری در توصیف هیجانات نقش مهمی در پیشبینی آمادگی اعتیاد دانشجویان را بر عهده دارد.

Keywords:

ناگویی خلقی , آمادگی اعتیاد , دانشجویان