مقایسه بهزیستی روانشناختی و سرمایههای روانشناختی دردانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه بوعلی سینا همدان

مقدمه و هدف: ورزش کردن یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار در ارتقاء بهزیستی روانشناختی و سرمایههای روانشناختی میباشد. بهزیستی روانشناختی یک مفهوم چند مولفهای، پذیرشخود، روابط مثبت با دیگران، خودمختاری، تسلط بر محیط، زندگی هدفمند و رشد فردی است؛ و سرمایههای روانشناختی را میتوان یک حالت روانشناختی مثبت فرد از توسعه و رشد یافتگی دانست. پژوهش حاضر با هدف مقایسه بهزیستی روانشناختی و سرمایه های روانشناختی در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال 1395 انجام شد. روش: روش مطالعه توصیفی است و جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدانبودهاند. 120 نفر از دانشجویان ( 60 )ورزشکار و ( 60 )غیر ورزشکار دانشگاه بوعلی سینا همدان به روش نمونه گیری در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد به پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف(فرم کوتاه) و پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز پاسخ دهند. بحث: نتایج حاصل آشکار ساخت که میزان بهزیستی روانشناختی در دانشجویان ورزشکار بالاتر از دانشجویان غیر ورزشکار است؛ همچنین میزان سرمایههای روانشناختی نیز در دانشجویان ورزشکار بالاتر از دانشجویان غیر ورزشکار بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که دانشجویان ورزشکار نسبت به دانشجویان غیر ورزشکار از بهزیستی روانشناختی وسرمایههای روانشناختی بالاتری برخوردارند. فراهم آوردن زمینه و بسترهای مناسب ورزش کردن برای دانشجویان برای ارتقاء بهزیستی روانشناختی و سرمایههای روانشناختی توصیه میگردد.

Keywords:

بهزیستی روانشناختی , سرمایههای روانشناختی , ورزش