تاثیر خودگویی آموزشی و انگیزشی بر افت ناشی از گرم کردن در مهارتسرویس والیبال

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودگویی آموزشی و انگیزشی بر افت ناشی از گرم کردن در مهارت سرویس والیبال می باشد. این تحقیق از نوع نیمه تجربی بوده و در آن دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ورزشکاران رشته ورزشی والیبال در استان تهران که سابقه شرکت در مسابقات قهرمانی کشور را داشته اند، می باشند که از میان آنها 36 نفر به شکل نمونه گیری تصادفی انتخاب و به سه گروه خودگوییانگیزشی، خود گویی آموزشی و کنترل تقسیم شدند. این پژوهش شامل 6جلسه تمرین(هر جلسه 30 تکرار) به منظور انجام تمرینات متمرکز مهارت سرویس والیبال بود که در کنار تمرینات و شرایط آزمون، گروه ها انواع خودگویی را انجام می دادند. به منظور ارزیابی اجرای ورزشکاران از آزمون سرویس والیبال ایفرد استفاده شد. روش تحلیل داده ها در این پژوهش در بخش آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی به منظور بررسی طبیعی بودنداده ها از آزمون آماری کلوگرف-اسمیرنوف استفاده شد. اختلاف میانگین گروه ها در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال توسط تحلیل واریانس یک طرفه مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی اختلاف بین گروه ها آزمون تعقیبی توکی به کار رفت. نتایج نشان داد انواع مختلف خودگویی به ویژه انگیزشی موجب بهبود عملکرد و کاهش افت ناشی از گرم کردن می شود. مربیان می توانند از خودگویی به ویژه خود گویی انگیزشی به منظور کاهش میزان افت ناشی از گرم کردن استفاده کرده و کیفیت عملکرد بازیکنان خود را در شرایط حساس مسابقه ارتقاء بخشند.

Keywords:

خودگویی آموزشی , خودگویی انگیزشی , افت ناشی از گرم کردن , سرویس والیبال