تخمین انحلال پذیری اکسیژن با استفاده از شرایط هیدرولیکی جریان

با توجه به افزایش روزافزون آلاینده ها یک جنبه مهم در مدیریت کیفیت آب، مدل سازی تغییرات کیفی آب رودخانه ها در ارتباط با ورودی های طبیعی و انسانی می باشد. با مدل سازی سیستم های رودخانه ای، امکان ارزیابی ظرفیت محتمل این سیستم وجود داشته و بنابراین به پیش بینی اثرات اعمال شده از طریق رخدادهای طبیعی و انسانی کمک خواهد کرد. از آنجا که مهمترین عامل در تعیین میزان کیفیت آب اکسیژن محلول در آن است، در این تحقیق با استفاده از یک مدل ریاضی میزان اکسیژن محلول در دو ایستگاه پل زمان خان و چم آسمان در مسیر رودخانه زاینده رود با استفاده از شرایط هیدرولیکی جریان برآورد گردید. با مقایسه مقادیر پیش بینی شده توسط مدل با داده های میدانی، مشخص شد مدل به جز چند مورد استثنا توانسته است به خوبی میزان اکسیژن محلول را تخمین بزند. تفاوت بدست آمده به علت عدم در نظر گرفتن عوامل دیگر کاهنده اکسیژن مانند ورود منابع آلاینده بین نقطه مبدا و ایستگاه مورد نظر، تنفس گیاهان بستر رودخانه و ... میباشد. همچنین نتایج نشان میدهد با توجه به شرایط غیر منشوری بودن مقطع رودخانه، هرچه فاصله بین مبدا و نقطه اندازه گیری کمتر باشد مقادیر بدست آمده دقیق تر میباشند

Keywords:

اکسیژن محلول , شرایط هیدرولیکی , زاینده رود