بررسی انعطاف پذیری فنوتیپی شش گونه ی معرف مرتعی نسبت به چرای حیوانات مطالعه موردی منطقه شیدا چهارمحال و بختیاری

تاثیرقرق و چرای حیوانات طی مدت 20 سال در انعطاف پذیری فنوتیپی شش گونه ی معرف مرتعی در منطقه شیدا استان چهارمحال و بختیاری که از سال 1369 توسط اداره کل منابع طبیعی استان تحت مدیریت قرار دارد موردبررسی قرارگرفته است. بدین منظور یک ترانسکت 500 متری در منطقه چرا خارج از قرق ویک ترانسکت 550 متری در منطقه قرق مستقر گردید. روش نمونه برداری تصادفی- سیستماتیک بوده و از 20 پلات 1 مترمربعی در منطقه چرا و 22 پلات 1 مترمربعی در منطقه قرق استفاده شد و 3 گونه کم شونده و 3 گونه زیاد شونده مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این مطالعه بررسی تنوع پاسخ شش گونه غالب inflata Stachys Cousinia ،Bromus tectorum L ،Astragalus effusus Bunge Mem ،Stipa hoheneckeriana Trin. & Rupr ،Benth Hausskn. & Boiss bachtiarica و Boiss tomentellus Bromus به چرای سنگین توسط علف خواران بزرگ با توجه به اختلاف پاسخ اجزای رویشی و زایشی گونه ها است. تعداد 14 صفت کمی و کیفی ریخت شناسی از اندام های رویشی و زایشی گیاهان مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. واکنش های 6 گونه موردمطالعه در این آزمایش نشان داد که چرای شدید موجب افزایش گونه ی سنبله ی بادکنکی شده است. اثر چرادر گونه ی شال پیرزن با افزایش تعداد گل آذین وتعداد سنبلچه با تاثیر کاهنده ی عامل چرا رقابت کرده است. در منطقه ی قرق به دلیل شرایط بهتر، رویش و پراکنش گونه گون علوفه ای بهتر صورت گرفته است. اثر چرا موجب بهبودی ویژگی های رویشی وزایشی گیاه جاروعلفی بامی شده است. گونه هزار خار بختیاری بسیاری از صفات گونه در منطقه چرا بیشتر است. علف پشمکی یا جاروعلفی در منطقه قرق دارای صفات رویشی بهتری است.

Keywords:

انعطاف پذیری فنوتیپی , مرتع شیدا , استان چهارمحال و بختیاری