بررسی اثربخشی آموزش گروهی ابراز وجود برکاهش اضطراب ،پرخاشگری وفرسودگی شغلی

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی ابراز وجود برکاهش اضطراب ،پرخاشگری وفرسودگی شغلی کارکنان شبکه بهداشت ودرمان شهرستان پاسارگاد درسال 1392 انجام گرفت. پژوهش حاضرآزمایشی وازنوع پیش آزمون پس آزمون باگروه کنترل – بوده است.جامع آماری این پژوهش کارکنا شبکه بهداشت ودرمان شهرستان پاسارگاد بوده که تعداد آنها 204 نفر ونمونه آن شامل 72 نفر پرسنل است که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شودندودردوگروه آزمایش وکنترل قرارگرفتند.درابتدا پیش آزموت توسطهردوگروه تکمیل وسپس گروه آزمایش در 8جلسه 60 دیقه ای تحت آموزش گروهی ابراز وجود قرار گرفتند،گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند.پس ازمدت دو ماه پس آزمون برای هردوگروه اجراشد. ابزارپژوهش شامل پرسشنامه اضطراب بک ،پرخاشگری باس وپری وفرسودگی شی ی ماسلاچ بوود. داده های پژوهش باستفاده ازآمارتوصیفی نظیر میانگین،انحراف معیار وواریانس و ازآمار استنباطی نظیر تی تست مستقل ،تحلیل واریانس چند متغیری وکواریانس استفاده شدوتوسط نرم افزار Spss-18 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشانگر آن است که فرضیه های مبتنی بر آموزش گروهی ابرازوجود بر کاهش اضطراب پرخاشگری و فرسودگی شغلی کارکنان تایید نشد. تاثیر عوامل سازمانی، فرهنگی، اجتماعی، فردی روانشناسی و آموزشی در کاهش ابراز وجود کارکنان شبکه بهداشت و درمان کاملا مشهود می باشد و با توجه به ارتباط تنگاتنگ مهارتهای زندگی با تعدادی عوامل می بایست کارکنان تمامی مهارتهای زندگی را در یک برنامه مدون آموزشی با فرهنگ سازی در مورد این مهارتها در خانواده و سازمانها کسب کنند، تا تاثیرپذیری این آموزش بیشتر گردد.

Keywords:

آموزش گروهی ابراز وجود , اضطراب , پرخاشگری , فرسودگی شغلی