اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر میزان سازگاری دانش آموزان مبتلا به اختلال گفتار

هدف: پژوهش حاضر، با هدف تاثیرآموزش مهارت های زندگی بر سازگاری اجتماعی، تحصیلی، عاطفی دانش آموزان مبتلابه اختلالات گفتاری(لکنت زبان ، اختلال یادگیری و اختلال خواندن )در آموزش وپرورش کودکان استثنایی خرم آباد صورت گرفت. روش :طرح شبه آزمایشی با گروه کنترل مورد استفاده قرار گرفت. نمونه آماری مورد مطالعه به حجم 32 نفر،16 دختر برای گروه کنترل و 16 پسر برای گروه آزمایش انتخاب شد . مهارت های زندگی برای گروه آزمایش در 6 جلسه آموزش داده شد . ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی سازگاری دانش آموزان بود.یافته ها: در تحلیل واریانس نتایج نشان داد که اثربخشی مهارتهای زندگی بر سازگاری عاطفی مبتلایان به اختلالات گفتاری(به ترتیب مقدارf برابر با 28/33 ؛ 48/36 ، 29/25؛ 0/023> p ) بر سازگاری اجتماعی مقدارF به ترتیب برابر با 12/14، 18/11، 21/20، 0/011> p ) و برسازگاری تحصیلی مقدار F به ترتیب برابر با 9/32، 15/28، 13/20؛ 0/000> p ) می باشد که نشان می دهد آموزش مهارتهای زندگی در سه بعد سازگاری عاطفی ، سازگاری اجتماعی و سازگاری تحصیلی در مبتلایان به اختلالات گفتاری معنادار بوده است. نتیجه گیری : براساس یافته های مطالعه ی حاضر می توان نتیجه گرفت که روش آموزش مهارت های زندگی روشی مناسب برای سازگار دانش آموزان مبتلا به اختلالات گفتاری است.

Keywords:

مهارتهای زندگی , سازگاری عاطفی , سازگاری اجتماعی , سازگاری تحصیلی , اختلالات گفتاری