بررسی میزان اثر بخشی دستگاه هماهنگ کننده حسی حرکتی (هارمونیک)بر یکپارچگی مهارت های -بینایی حرکتی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی انجام تمرینات با دستگاه هماهنگ کننده حسی-حرکتی بر هماهنگی بینایی–حرکتی دانش آموزان دارای اختلال در یادگیری می باشد. بدین منظور تعداد 72 کودک دارای اختلال یادگیری در مقطع اول و دوم ابتدایی مراجعه کننده به کلینیک های درمانی اختلالات یادگیری انتخاب شدند این دانش آموزان از نظر بهره هوشی سالم و از لحاظ بینایی و حرکتی کاملا نرمال بودند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایشی(36نفر) و گواه(36 نفر) قرار گرفتند. مهارتهای بینایی-حرکتی کل نمونه توسط آزمون مهارتهای بینای-حرکتی(TVMS-R) مورد بررسی قرار گرفت و پس از انجام تمرینات لازم توسط دستگاه هماهنگ کننده حسی-حرکتی با گروه آزمایشی مجددا هردو گروه توسط آزمون(TVMS-R )مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج توسط آزمون تی زوجی و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری در گروه گواه پس و پیش از آزمون دیده نشد( p=0/07 )اما درگروه آزمایشی اثر معناداری دیده شد(p 0/001 )در بررسی مجموع نمرات طبقات 2،5،7 علاوه بر مهارتهای بینایی-حرکتی و تثبیت چشمی که بیشتر نیازمند مهارت های فضایی حرکتی است تاثیر معناداری دیده شد(p 0/005 )و بررسی مجموع نمرات طبقات1، 3، 4،6،8 نشان داد که انجام تمرینات با دستگاه هماهنگ کننده حسی- حرکتی تاثیر مثبتی بر مجموع کل این طبقات و مهارت های تجزیه و تحلیل بینایی دارد. براساس این یافته ها استفاده از دستگاه هماهنگ کننده حسی-حرکتی تاثیر معناداری در هماهنگی حرکتی –بینایی کودکان دارای اختلال در یادگیری داشته است.

Keywords:

دستگاه هماهنگ کننده حسی-حرکتی , اختلالات یادگیری , مهارتهای بینایی-حرکتی