اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: با توجه به اهمیت عوامل روانشناختی در روند بیماری ام اس، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در رضایت زناشویی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به این بیماری بود. روش کار: پژوهش حاضر یک طرح شبه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان مبتلا به ام اس در انجمن ام اس شیراز بودند که از این میان 24 نفر با لحاظ کردن ملاک های ورود و خروج به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و سپس گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت، در این مدت گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکرد، هر دو گروه قبل درمان، پس از اتمام درمان و در پیگیری سه ماهه با پرسشنامه های کیفیت زندگی و رضایت زناشویی مورد ارزیابی قرار گرفتند. از روشهای آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون چندمتغیری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای تجزیه تحلیل اطلاعات استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش سطح کیفیت زندگی و رضایت زناشویی در زنان مبتلا به ام اس می گردد، که این تاثیرات تا سه ماه پس از درمان هم تداوم داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و تاثیرات عوامل روانشناختی در روند بیماری ام اس، پیشنهاد میشود که از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای بهبود وضعیت روانشناختی زنان مبتلا به بیماری ام اس استفاده شود.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , رضایت زناشویی , زنان , کیفیت زندگی , مولتیپل اسکلروزیس