مطالعه برخی عوامل محیط زیستی جهت پهنه بندی گردشگری جنگل دارابکلا ساری

ترویج طبیعتگردی در مناطقی که دارای حیات طبیعی می باشند، موجب می شود که منابعطبیعی به شکلی مطلوب و آگاهانه به عموم مردم معرفی گردند. ترویج توسعه گردشگری محلی ضمن تداوم بهرهبرداری از طبیعت و استفاده از پتانسیل آب و خاک منطقه برای طبیعتگردی موجب می شود که این امکانات در اختیار بومیان منطقه قرار داده شود و این جوامع از مزایای متعدد این صنعت و توسعههای حاصل از آن بهره مند گردند. توسعه طبیعتگردی اگرچه همپای دیگر بازارهای غالب گردشگری، جذب سرمایه گذاریهای سنگین زیر بنایی را به همراه ندارد, اما با ایجاد مشارکت مردم بومی موجب افزایش حفاظت محیطزیست میگردد. منطقه مورد مطالعه، جنگلهای سری یک دارابکلا میباشد که در حوزه آبخیز74 اداره کل منابعطبیعی شهرستان ساری واقع شده است. در این تحقیق جهت برداشت مسیرهای دسترسی * داخل جنگل و نیز تعیین منابع آب از دستگاه سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) و به منظور اصلاح و طبقه بندی نقشهها، تجزیه و تحلیل های مکانی و پهنهبندی منطقه مورد مطالعه از نرم افزار 10 GIS Arc استفاده شد. در این مطالعه وضعیت شیب،جهت،ارتفتع، زمین شناسی،خاکشناسی،وضعیت راهها و فاصله از آن و وضعیت چشمه ها و آبراهها پس از طبقه بندی به معیارهای استاندارد و ارزشگذاری با تحلیل سلسله مراتبی به بررسی گذاشته شد. به منظور تولید نقشه پهنهبندی اکوتوریسم جنگل دارابکلا با استفاده از فرآیند تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی فازی، نقشههای استاندارد ￾ حاصل از طبقهبندی و ارزشگذاری نقشههای مربوط به عوامل مورد مطالعه با استفاده از تابع رویهمگذاری وزنیتلفیق شده و سپس طبقهبندی مجدد گردید. نتایج حاصل نشان میدهد که 82,16 درصد از مساحت جنگل دارای قابلیت بسیار مناسب، 36,70 درصد دارای قابلیت مناسب و 81,12 درصد دارای قابلیت نامناسب جهت کاربری اکوتوریسم می باشد.

Keywords:

عوامل فیزیوگرافی , پهنه بندی , گردشگری , تحلیل سلسله مراتبی فازی , راههای دسترسی , دارابکلا(ساری)