عرفان از دیدگاه ابن عربی و خواجه نصیر

در مقاله حاضر و در بررسی جایگاه عرفان ازدیدگاه محی الدین ابن عربی عارف بزرگ جهان اسلام وهمچنین خواجه نصیر الدین طوسی که حیات علمی شان دریک دوره نزدیک به هم می باشد نشان گر تاثیرپذیری خواجه نصیر از عرفان محی الدین عربی می باشدافکار عرفا و به ویژه ابن عربی در خواجهنصیرالدین طوسی به گونه ای تاثیر عمیق گذاشت که وی در حل بسیاری از معارف الهیه از آنها استمداد جست. در بررسی آثار عرفانی دو دانشمند اسلامی بویژه نقاط اشتراک آن می توان بر وجوه تساهل و تسامح در اندیشه های عرفانی این دو دانشمند اشاره کرد بطوریکه با استناد به آثار خواجه و بررسی منابعموجود، این نتیجه بدست آمد که متکلم به التزام ماهیت علم کلام، بینشی تساهل مندانه دارد و به سبب پایبندی به آموزه های دینی، توحیدی و اسلامی تساهلمندانه عمل می کند که این شیوه ومنش فکری خواجه تحت تاثیر عرفان ابن عربی ارزیابی می شود در مقاله حاضر بیشتر به بررسی مبانی عرفانی ابن عربی وخواجه نصیرالدین طوسی و توضیح و بسط بیشتر آن پرداخته می شود.

Keywords:

ابن عربی , خواجه نصیر الدین طوسی , عرفان