ارزیابی عوامل موثر بر کیفیت سکونت محیط مسکونی (نمونه موردی: منطقه چهار شهرداری اهواز)

کیفیت محیط سکونت به عنوان یکی از الزامات اولیه کیفیت زندگی در برگیرنده احساس رفاه، ساماندهی شهر و آسایش و رضایت مردم از عوامل کالبدی-فضایی، اجتماعی-اقتصادی، زیست محیطی و سمبلیک محیط زندگیشان است. به عبارت دیگر کیفیت محیط به تامین و ارتقا ظرفیت های اجتماعی و توسعه ای اجتماعات که بر الگوهای رفتار اجتماعی آن هانیز تاثیر گذار است توجه دارد. بنابراین بهبود و ارتقای کیفیت محیط سکونت به یکی از اهداف اصلی سیاستگذاران و برنامه ریزان شهری تبدیل شده است. روش تحقیق در بخش مبانی نظری، توصیفی، تحلیلی و در پاسخ به سوالات تحقیق از برداشت میدانی و تحلیل پرسش نامه های هدفمند در برنامه spss استفاده شده است. هدف تحقیق شناسایی معیارهای موثر بر کیفیت محیط های مسکونی در منطقه 4 شهرداری اهواز است که در میان سایر مناطق از روند اجرایی بیشتری برخوردار است. در انجام این پژوهش از مدل میشل استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده ی میزان رضایت مطلوب ساکنین از محیط مسکونی خود است. این حس رضایت متاثر از پارامترهایی مانند: شاخص اجتماعی، کالبدی، اقتصادی، امنیت و زیرساختی است که شاخص اجتماعی موثرترین آن هاست.

Keywords:

محیط مسکونی , کیفیت زندگی , مسکن