مدرنیسم، پست مدرنیسم و مدیریت آینده با آینده پژوهی

آیا هنوز اندیشیدن به آینده و تلاش برای اثر گذاری بر رویدادهای در حال شکل گیری در قرنی که تخمین تولید اطلاعات جدید درهر سال، حدود چهار اگزا بایت (1018×4) معادل کل اطلاعات تولید شده چند هزار سال است امکانپذیر است آیا هنوز می توان تنها با تکیه بر باورهای قدیمی، سازمان را به سوی موفقیت هدایت نمود با توجه به سوالات فوق باید اذعان نمود دنیای جدید نیازمند سازمان های جدید است و در این راستا شناخت و درک هرچه بیشتر آینده و ناشناخته هایی که فراروی انسان ها و جوامع بشری قرار دارند از اهمیت بالایی برخوردار است. مدیریت فرا نوگرا (پست مدرن) در پاسخ به ناتوانی پارادایمهای سنتی و نوگرای مدیریت در پاسخگویی به نیازهای فزاینده و در حال تغییر سازمان و جامعه مطرح شد. کاهش منابع طبیعی، جنگ های خانمانسوز، آلودگی محیط زیست، جنگ سرد بین ابر قدرت ها، توقعات جدید طرح شده در محیط های کاری، گرایش های اجتماعی جدید و بروز مسیولیت های اجتماعی متناسب با آن برای سازمان ها و مدیران و سلب شدن تدریجی اعتماد نسبت به نهادهای استقرار یافته، اسباب تضادهای اجتماعی را فراهم آورد. گویا عصری که حاصل آن عقلایی ساختن سازمان های سیاسی اجتماعی و صنعتی، پیشرفت های تکنولوژیک، گسترش آموزش همگانی در جوامع غربی بود رو به غروب می رفت و عقلایی کردن، دیوان سالاری و تکنولوژی های مدرن نه تنها آزادی انسان ها را اعتلا نداد، بلکه او را محدودتر نیز ساخته بود. این تحقیق بیشتر با رویکرد نظری و فلسفی انجام شده و از آنجا که درصدد توصیف و تشریح جنبه هایی از پدیده مورد مطالعه از منظر دو دیدگاه و مقایسه آن ها با یکدیگر می باشد، جزء تحقیقات توصیفی از نوع تطبیقی است. هدف آن، شناخت شاخصه های فلسفی اصلی دیدگاه پست مدرن و مقایسه آنها با مدرن و بررسی تاثیر آنها در نظریه مدیریت و پیش بینی مدیریت آینده سازمان ها با استفاده از آینده پژوهی بوده و درصدد پاسخ به این سوال که آیا مدیران می توانند آینده سازمان را بسازند و یا مجبورند برای حفط خود و سازمان، خود را با شرایط محیطی وفق دهند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از روش مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به منابع استفاده شده است .

Keywords:

مدرنیسم (نوگرایی) , پست مدرنیسم (فرانوگرایی) , آینده پژوهی , سازمان یادگیرنده , تفکر استراتژیک