فضایل و رذایل اخلاقی در مثنوی

مولوی یکی از تواناترین و یکی از پرکارترین شاعران در بیان امور و مسایل اخلاقی بهصورت حکایات و داستان های عرفانی و نکات اخلاقی است. مباحث اخلاقی در آثار مولانابخصوص مثنوی به فراوانی یافت می شود و از ویژگی های این مباحث، پویایی و نشاطانگیزی آنهاست، بطوری که کمتر آموزهای در آن می توان یافت که خمیرمایه اصلی واساسی آن، آمیزه هایی از قرآن کریم و سنت پیامبر اکرم (ص) و سیرت بزرگواران دینیو مذهبی نباشد و خواننده را به تعمق و تامل واندارد و به وا سطه همین خصایص استکه آثارمولانا، بخصوص مثنوی دردل و جان انسانهای شیفته و دل آگاه و دردآشنا،جایگاه ویژهای دارد و از محبوبیت کاملا متمایز برخوردار است. این جستار که به روشتحلیلی- توصیفی انجام گرفته برآن است که برگزیده ترین مباحث اخلاقی درمثنوی مولوی که ناشی از تاثیرافکار و وسعت و عمق نفوذ معنوی اوست و برگرفته از آیات قرآنو احادیث نبوی و روایت های ایمه معصومین و عارفان بلند مرتبه است مشخص نماید. ودر نظر دارد ابیاتی را که شامل مضمون های اخلاقی و دینی است با توجه به معیارهایاخلاق اسلامی و با استناد به آیات قرآن و احادیث استخراج کند. و مبنای کار بر اساسآیات قرآن، احادیث، سخن بزرگان دین و شخصیت های دینی است و سعی شده تاجاییکه ممکن است هیچ بیتی را که مضمون دینی و اخلاقی دارد نادیده گرفته نشود.

Keywords:

اندیشه های اخلاقی , اخلاقیات , مولانا , مثنوی