تراکم فروشی، چالشی فراروی مدیریت شهری مورد مطالعه: شهر تهران

یکی از دلایل مدیران برای افزایش تمرکز سکونت، افزایش نسبت بهرهمندی مردم از خدمات شهری است اما در صورتی که این نسبت از نرم استاندارد آن فراتر رود، احتمالا نتیجه عکس خواهد داد. با افزایش فراوانی ساکنان در واحد مساحت، حجم بالایی از خدمات در آنجا متمرکز میشود که همین امر آلودگی هوا، افزایش جرم و جنایت و کاهش کیفیت زندگی را به دنبال خواهدداشت. جمعیت بیش از حد کلانشهری مانند تهران، تبدیل به معضلی برای مدیریت شده است، که به همین منظور دولت قبلی برای حل موضوع اقدام به انتقال کارمندان به استان /شهرهای موطن آنها کرد. این درحالی است که اقدام مخالف شهرداری برایفروش تراکم، دقیقا در جهت عکس سیاست کاهش جمعیتی تهران قرار دارد. برخی از مسوولان برای قانونی جلوه دادن مجوزهای بیرویه تراکم در سطح شهر، اذعان میکنند تراکمفروشی با فروش تراکم مجاز متفاوت است. البته دلیلشان این است که تراکمبر اساس سطح زمین و موقعیت منطقه تعیین میشود. در پاسخ به این دسته از مدیران باید گفت که این دیدگاه به موضوع تراکم، راه تخلف را باز کرده که نتیجه آن در حال حاضر در شاکله شهری تهران کاملا مشهود است. ترافیکهای فزاینده وآزاردهنده بزرگراهها و خیابانها، سروصداهای ناهنجار، چهره زیستمحیطی ناسالم و در نهایت، کاهش کیفیت زندگی نتیجه سهلانگاری در همین راستاست. در همین راستا هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تراکم فروشی و چالش های فراروی مدیریت شهری در شهر تهران با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. برای رسیدن به این هدف بعد از مبانی نظری پژوهش به شناختمنابع درآمدی حکومت محلی اشاره شد و در نهایت به ارایه راهبردهای تامین منابع مالی پایدار در راستای جلوگیری از فروشتراکم در شهر تهران پرداخته شد. نتیجه پژوهش نشان می دهد در کشورهای توسعهیافته، شهرداریها درآمدی از محل فروش تراکم در نظر نمیگیرند، زیرا نظام استاندارد مدیریت شهری به هر قیمتی اقدام به تامین مالی نمیکند. اما عکس این موضوع در ایران صادق است که نشان از ساختار غیراستاندارد آن در ایران دارد.

Keywords:

تراکم فروشی , درآمدهای پایدار , درآمدهای نا پایدار , شهر تهران