بررسی جایگاه امام علی (ع) و امام حسین (ع) در ادبیات انقلاب اسلامی

یکی از ویژگی های مهم و برجسته ادبیات دفاع مقدس، صبغه دینی و مذهبی آن است که به بهترین وجه با اسطوره ای ملی گره خورده است. به عبارت دیگر، محوریت اسلام و رنگ و بوی دینی و مذهبی اسلام، یکی از مضامین و پیغام های اصلی ادبیات انقلاب اسلامی است. امام علی (ع) و امام حسین (ع) به عنوان بالاترین نمادها از والاترین ویژگی های انسانی، همانند عدالت، شجاعت و انسانیت، اثر گذارترین شخصیت های مذهبی در ادبیات انقلاب به شمار می روند. شاعران متعهد انقلابی در اشعار پیش از انقلاب با اشاره به ویژگی های ظلم ستیزی و شجاعت این اسوه های زندگی، همواره مردم را به قیام در برابر ظلم دعوت کرده اند. در طول هشت سال دفاع مقدس نیز دو عامل نبردهای و شجاعت ها و دلاوری های امام علی (ع) و نیز حماسه عاشورا، یکی از اصلی ترین ابزارهایی است که شاعران از آن برای تهییج روحیه سربازان و مردم ایران استفاده کرده اند. در این مقاله به بررسی نقش و جایگاه این اسوه های دینی در ادبیات انقلاب پرداخته شده و تلاش گردیده این موضوع در شعر چند تن از شاعران برجسته انقلاب تبیین و بررسی گردد.

Keywords:

امام علی (ع) , امام حسین (ع) , ادبیات انقلاب , کربلا , غدیر