مروری بر راهبردهای خود نظارتی در کودکان استثنایی

هدف: خودنظارتی جز مکمل و لازم فرایند یادگیری و یک مکانیسم مهم در تحول و پیشرفت فرد است که به صورت ارادای انجام می شود و تظیم درونی رفتار است و فرایندی است که در نتیجه آن کودک از رفتار نامنظم و ناقص و نقص عملکرد خود آگاه شده و در جهت اصلاح آن اقدام می کند در طی این فرایند به کودک آموزش داده می شود که وقوع رفتار را ثبت و کنترل کند. این راهبرد در گروه های مختلف کودکان استثنایی از جمله کودکان با ناتوانی های یادگیری، کم توان ذهنی و دانش اموزان با معلولیت های شدید رفتاری و.. ممکن است منجر به افزایش یا کاهش رفتار شود. هدف این مقاله بررسی راهبرد خودنظارتی در کودکان استنثنایی می باشد. روش بررسی: در این پژوهش مطالعات مرتبط را به وسیله ی جستجو در پایگاه داده های کامپیوتری ISI, SIENCEDIRECT, ,ELSEVIER, ، SPRINGER, ,MEDLINE PUMED,SCOPOS مورد بررسی قرار دادیم. پژوهش های مرتبط دیگر نیز در خلال بررسی منابع یافت شده اولیه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: در این مطالعه ما 50 مقاله را مورد بررسی قرار دادیم. این پژوهش ها نشان دادند که اکثر کودکان استثنایی عملکرد پایین تر از هنجار در اجرای این راهبرد بر روی تکالیف و عملکردشان داشته اند . بحث بنابراین همان طور که گفته شد بیشتر کودکان استثنایی اگاهی و شناختی نسبت به رفتارها و عملکردهای خود ندارند و همین مساله به بروز رفتارهای نامناسب در موقعیت های گوناگون، توسط این کودکان منجر می شود، با توجه به اهمیتی که این مساله در کارکردهای تحصیلی و سازگاری اجتماعی این کودکان دارد، استفاده از راهبرد خود نظارتی، آگاهی کودکان بر عملکردها و رفتارشان را افزایش داده و در نهایت به خود کنترلی رفتارهای خود منجر می شود و بنابراین آموزش راهبرد خود نظارتی به کودکان می تواند خدمت ارزشمندی در پیشگیری و درمان کودکان استثنایی و سایر کودکان عادی محسوب شود.

Keywords:

راهبرد خودنظارتی , کودکان استثنایی