بررسی نقش فرهنگ خوشبینی علمی در توانمندسازی ساختارمدارس ابتدایی شهر تهران

هدف این پژوهش بررسی رابطه فرهنگ خوشبینی علمی معلمان با ساختار توانمندساز مدارس ابتدایی شهر تهران است. روش تحقیق از نوع همبستگی است. جامعه آماری موردنظر، کلیه معلمان مدارس ابتدایی شهر تهران و نمونه آماری شامل 250 نفر است که به روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شده اند. ابزار تحقیق،پرسشنامه فرهنگ خوشبینی علمی و ساختار توانمندساز هوی و همکارانش است. نتایج تحقیق حاکی از رابطه ی مثبت و معنیدار بین فرهنگ خوشبینی علمی و عوامل آن با ساختار توانمند ساز است و همچنین از میان عوامل خوشبینی علمی، عامل اعتماد به دانشآموزان و والدین بالاترین همبستگی 616 . را با ساختار توانمند ساز داشته و عوامل حس کارآمدی با ضریب همبستگی 610 . و تاکید علمی با ضریب همبستگی 621 .در رتبه های بعدی قرار دارند. درآخر تشکیل انجمنهای خبرگی و داشتن نمایندهای از اولیا در مدرسه نیز پیشنهاد میگردد

Keywords:

ساختار توانمندساز , فرهنگ خوشبینی علمی , مدارس ابتدایی