بهبود خاصیت چسبندگی رزین وینیل استر جهت اتصال مناسب هسته بالسا به الیاف شیشه در پنلهای کامپوزیتی ساندویچی شناورهای تندرو

در این پژوهش به بررسی اثر عامل سیلانی تریمتوکسی(وینیل) سیلان بر خاصیت چسبندگی رزین وینیل استر پرداخته شده است. به همین علت 5/2 درصد وزنی عامل سیلانی تریمتوکسی(وینیل) سیلان به رزین افزوده شده و پس از آن آزمون پوسته شدن بر روی نمونههای ساخته شده با الیاف شیشه و هسته بالسا انجام پذیرفت. همچنین جهت مشاهده اثر عامل سیلانی بر خواص دیگر رزین وینیل استر از آزمونهای سنجش زاویهی تعادلی آب و فرمامید، آزمون اندازه گیری سختی در مقیاس شور D و مقیاس بارکول، آزمون ریومتری دینامیکی جهت بررسی عامل سیلانی بر خواص ریولوژیکی، آزمون گرما وزن سنجی (TGA (به منظور بررسیمیزان تغییر زغالگذاری رزین اصلاح شده، آزمون تعیین دمای تغییر شکل رزین پخت شده و آزمون کشش برای نمونههای رزین اصلاح نشده و اصلاح شده با عامل سیلانی انجام پذیرفت. نتایج حاکی از آن بود که افزودن عامل سیلانی سبب افزایش 34 درصدی استحکام چسبندگی رزین وینیل استر اصلاح شده می گردد. همچنین این عامل سیلانی سبب افزایش زاویه تماس تعادلی آب و فرمامید و کاهش انرژی سطح رزین اصلاح شده می شود. آزمون سختی سنجی نشان داد که سختی سطح رزین اصلاح شده به مقدار جزیی کاهش می یابد. و همچنین افزودن 5/2 درصد عامل سیلانی سبب افزایش زمان ژل تایم رزین وینیل استر از 7 به 11 دقیقه و افزایش استحکام کششی رزین اصلاح شده می گردد. آزمون تعیین دمای تغییر شکل رزین نشان داد که تا دمای 400 درجهی سانتیگراد سبب به تاخیر انداختن تجزیهی حرارتی رزین اصلاح شده می شود.

Keywords:

عامل سیلانی , تری متوکسی وینیل سیلان , زاویه تماس تعادلی , آزمون گرما وزن سنجی , سختی بارکول , آزمون کشش