بررسی تغییرات میکروبی و شیمیایی نایسین آزاد بر فیله ماهی فیتوفاگ (Hypophthalmichthys molitrix) آلوده به باکتری لیستریا مونوسیتوژنز

با توجه به آلودگی ماهیان به باکتری لیستریا مونوسیتوژنز و قابلیت فساد پذیری بالای ماهیان سبب شده تا حفظ کیفیت ماهی تازه، یکی از مسایل مهم برای صنعت فراوری ماهی و مصرف کنندگان باشد. در این تحقیق هدف، استفاده از نایسین به عنوان یک بازدارنده طولانی اثر در فیله آلوده به باکتری لیستریا مونوسیتوژنز در دمای یخچال می باشد . فیله های ماهی پس از توزین و اضافه کردن باکتری لیستریا با استفاده از نایسین در دو غلظقت 700IU و 1000IU اسپری شدند سپس در شرایط هوازی بسته بندی و در دمای 4ºC نگهداری شد و شاخص های شیمیایی ( عدد پراکسید، تیوباربیتوریک اسید و مجموع بازهای نیتروژنه فرار) و میکروبی ( شمارش باکتری های کل و باکتری های سرمادوست) و در فواصل زمانی 0، 3، 6، 9، 12 و 15 اندازه گیری شد. میزان شاخص های میکروبی و شیمیایی در نمونه های شاهد، بالاتر از تیمار های حاوی نایسین آزاد بود. استفاده از متابولیت های باکتریایی به عنوان نگهدارنده های طبیعی در فیله ماهیان ، به ویژه برای افزایش زمان ماندگاری فیله ها هنگام نگهداری در یخچال می تواند موثر باشد. نایسین برای کنترل رشد برخی میکروارگانیسم های مولد فساد کارایی دارد. اما بهتر است از غلظت 700IU استفاده شود تا از ایجاد مقاومت در باکتری ها جلوگیری کند . یا از غلظت های کمتر آن همراه با سایر مواد نگهدارنده استفاده شود.

Keywords:

نایسین , لیستریا مونوسیتوژنز , ماهی فیتوفاگ , شاخص های شیمیایی , شاخص های میکروبی