یکی از مشکلات مهم و اساسی در نظام
آموزش و پرورش خصوصا در کشور ما، به کار نگرفتن روش های
تدریس نوین در
آموزش است. به همین سبب کیفیت آموزشی از سطح مطلوب برخوردار نیست و دانش آموزان علاقه زیادی به تحصیل نشان نمی دهند. یکی از دلایل آن عدم آشنایی معلمان با روش های نوین
تدریس است. پیشرفت روز افزون علوم و تحقیقات گوناگون در حیطه های مختلفحاکی از آن است که
اطلاعات بشر روز به روز افزایش می یابد و مطالب جدیدی به دست می آید. امروزه هر فرد بشر ناچار از استفاده یافته های جدید است. روش
تدریس فعال و نوین که در آن مشارکت دانشآموز و معلم را میطلبد و به جای انتقال مطالب به دانشآموز، به افزایش توانایی یادگیرنده در فرآیند یادگیری عنایت دارد. به دلایل متعدد از جمله تاکید براصولی از کلیات نظام
آموزش و پرورش کشور و اهداف دورههای تحصیلی، نگرشهای جهانی، رشد روزافزون تحقیقات، سرعت فنآوری و تکنولوژی، ضرورت کار بستتدریس فعال را میطلبد. در روش
تدریس فعال سعی بر این است که فراگیر خود در کسب مفهوم سهیم باشد و از طرق مختلف به فعالیتهای ذهی، علمی، فردی و گروهی دادار گردد، به عبارت دیگر، محتوا روی درگیر شدن دانشآموزان در کسب تجارب یادیریتاکید داشته و آنان را فعال میسازد.لذا در این مقاله ضمن بیان مفهوم
تدریس که از جنبظهای مختلف به آن پرداخته شده است و هر یک مبتنی بر نظریات صاحب نظران حوزه یادگیری و
آموزش میباشد، تلاش بر این است که دیدگاههای مختلف به صورت مختصر بیان و عرضه شوند و خوانندگان خود به انتخاب و بهره از بهترین روشها همت گمارند