بررسی جایگاه پیاده مداری در منظر شهر اسلامی

امروزه اغلب فضاهای عمومی شهری و خیابان ها به دلیل افزایش بی رویه وسایل نقلیه و وابستگی الگوی زندگی شهری به آنها، به شدت تحت سلطه ماشین درآمده است. شکل گیری و توسعه اغلب فضاهای شهری، خیابان ها و حتی کوچه ها، در شهرهای جدید ایران، بر مبنای مقیاس سواره و مسایل مربوط به ترافیک است. محورهای باریکی که در حاشیه محورهای سواره در خیابان های شهری به عنوان پیاده رو وجود دارد، گویی پس مانده هایی از فضای اصلی سواره است که فقط برای ترددهای ضروری شهروند پیاده باقی مانده است. فضاهای شهری پیاده مدار و شهروندگرا ویژگی هایی از جمله اجتماع پذیری، امنیت اجتماعی و روانی، خوانایی و دسترسی راحت، پویایی و سرزندگی، حس تعلق و خاطره انگیزی مکان، احیای هویت های تاریخی و اجتماعی، مسیرهای پیاده و دوچرخه، کیفیت منظر شهری، کیفیت عناصر طبیعی و مبلمان شهری را در خود دارد. این ویژگی های پیاده مداری تاثیر بسیار زیادی بر شکل گیری کمی و کیفی انواع تعاملات اجتماعی و ارتقای کیفیت زندگی شهروندی دارد. در این پژوهش، که هدف آن بررسی جایگاه و اهمیت پیاده مداری در منظر شهر اسلامی است با استفاده از شیوه توصیفی تحلیلی با بهره گیری از منابع معتبر داخلی و خارجی به بررسی این مهم پرداخته و در نهایت به معرفی مولفه های تاثیر گذار بر شهر اسلامی پیاده مدار می پردازد.

Keywords:

شهر اسلامی , پیاده مداری , پیاده راه , کیفیت , منظر شهری