اثر بخشی والدگری مثبت مبتنی بر شادی بر سلامت روان دختران 12 تا 14 ساله شهر قم

هدف این پژوهش اثربخشی والدگری مثبت مبتنی بر شادی بر سلامت روان نوجوانان دختر 12 تا 14 ساله بود. روش پژوهش شبه تجربی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه مادران نوجوانان دختر 12 تا 14 ساله شهر قم و نمونه پژوهش شامل 30 نفر از این مادران بود که به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15 نفر) به طور تصادفی جایگزین شدند. متغیر مستقل بسته آموزشی والدگری مثبت مبتنی بر شادی بود که در 8 جلسه به گروه آزمایش آموزش داده شد و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه سلامت روان SCL90 بود. یافته های پژوهش نشان داد که مداخلات باعث بهبود و ارتقاء سلامت روان در بین دانش آموزان دختر دبیرستانی شده است. نتایج مرحله پیگیری پس از دو ماه نیز نشان داد که اثر بخشی مداخله باقی مانده بود.

Keywords:

والدگری مثبت مبتنی بر شادی , سلامت روان , دختر