تشخیص زود هنگام ضایعات توموری حفره بطنی با استفاده از اتوفلورسانس اندوسکوپی به شیوه لاپاروسکوپی در سگ

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 509

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IVSC11_155

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1396

Abstract:

مقدمه: حیوانات به ویژه سگها نیز می توانند دچار سرطانهایی مشابه انسانها شوند که تشخیص به موقع آن در درمان تاثیر بسزایی دارد. لاپاروسکوپی نوعی تکنیک کم تهاجمی برای دیدن حفره بطنی است که می تواند تشخیصی، درمانی و یا هر دو باشد و امروزه جایگاه ویژه ای در علم پزشکی و دامپزشکی داراست. روش کار: در این مقاله کاربرد وسیله ای جدید برای تشخیص و متعاقبا برداشت ضایعات توموری مورد بحث است. در این روش لاپاروسکوپی به شیوه استاندارد آن انجام می گیرد. سیستم های تصویری شامل مانیتور، کمرا، نور سرد و دستگاه اینسافلیتور است و برای ورود از لنز استاندارد لاپاروسکوپی و تروکارها و ابزارهای مربوطه استفاده می شود، با این تفاوت که دستگاه نور سرد ست آندوویژن مجهز به سیستم Diagnostic Autofluorescence ) DAFE یا) Photodynamic Diagnostic) PDDEndoscopy (می باشد که با ایجاد تغییر رنگ در بافت های سرطانی و بزرگنمایی ایجاد شده توسط لاپاروسکوپ، آنها را تشخیص داده و متعاقبا اقدام به درمان می شود. این دستگاه می تواند زنون یا LEDباشد و با توجه به اینکه سلول های توموری در مراحل اولیه آن از لحاظ ظاهری تفاوتی با بافت سالم نداشته و با چشم قابل تمایز نیستند، در این روش تومورهای حفره بطنی بویژه تومور مثانه، تومورهای حفره صفاقی، اندومتریوز، تومورهای سیستم گوارشی و کبد بالاخص در مراحل اولیه آن قابل تشخیص است و استفاده از آن با توجه به تغییر رنگ ایجاد شده، ساده و همچنین ایمن می باشد. این تمایز رنگ به علت تفاوت میزان جذب و انعکاس نور در سلول های سالم و سرطانی است و باعث می شود سلول های سرطانی به رنگ متفاوت و غیرطبیعی آن دیده شود که با این سیستم به رنگ آبی دیده می شود و کاملا قابل تمایز است و بعد از تشخیص می توان به روش جراحی لاپاروسکوپی آن را برداشت. بحث و نتیجه گیری: استفاده از اتوفلورسانس اندوسکوپی می تواند نتیجه موثری در تشخیص کامل و زود هنگام بافت های سرطانی داشته باشد که متعاقبا درمان و برداشت جراحی کامل تری را به دنبال دارد.

Authors

فاطمه زهرا غریب

دستیار گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل

محبوبه عبدی

متخصص جراحی دامپزشکی، دانشگاه تهران