تحلیل شرایط اقلیمی آسایش شهر نورآباد لرستان جهت امکان سنجی توسعه توریسم با تاکید برشاخص TCI

امروزه تعیین درجه تاثیر اقلیم بر روی فیزیولوژی انسانی و مشخص نمودن شرایط آسایش حرارتی از اهمیت بسیار زیادی درزمینه برنامه ریزی های توریسم و اکوتوریسم برخوردار است. احساس آسایش حرارتی در فضاهای بیرونی عامل مهمی است کهبه طور قابل توجهی فعالیت های انسان را در فضاهای بیرونی تحت تاثیر قرار می دهد .در حقیقت مقدار فعالیت انسان و چگونگیآن به میزان رضایت یا عدم رضایت وی از وضعیت بیوکلیمای موجود در فضای خارجی دارد بنابراین ایجاد وضعیت مطلوبآسایش برای انسان با استفاده از شرایط طبیعی موجود ازنظر طبیعت گردی و اقتصادی اهمیت زیادی دارد. در این پژوهش،آسایش یا عدم آسایش انسان در شهرستان دلفان(شهر نورآباد) بر اساس مدل زیست اقلیمی TCIبا استفاده از داده های آماری 12ساله(1392-1380 (مورد بررسی قرار گرفت و بهترین زمان برای انجام فعالیتهای محیطی وگردشگری در این شهر تعیینشد. بررسی ها نشان داد که ماه های آگوست و اکتبر بهترین وضعیت اقلیمی (رتبه توصیفی عالی) را از نظر آسایشی دارند. ماه های آوریل ، می، ژوین، جولای ،سپتامبر و نوامبر دارای رتبه ی توصیفی خوب تا ایده آل هستند. طی ماه های مارس ، دسامبر ، ژانویه و فوریه شهر نورآباد با داشتن رتبه توصیفی قابل قبول و ناچیز حاشیه ای از شرایط مناسبی برای آسایش انسانی برخوردار نیست.

Keywords:

آسایش بیوکلیمایی , شهر نورآباد , شاخص TCI