نقش آموزش بر روند بیابانزایی (مطالعه موردی: ساکنان حاشیه تالاب هامون درشهرستان هیرمند)

بیابانزایی یکی از بزرگترین مشکلات زیست محیطی مناطق مرکزی، جنوبی و شرقی ایران محسوب می شود.آب همواره اساسی ترین نیاز جوامع بشری بوده است به طوریکه همیشه کانون توجه برنامه ریزی جوامع انسانیقرار گرفته است. تامین آب سیستان از طریق رودخانه می باشد. در دوره های خشکسالی، بادهای 120 روزهحاکم بر منطقه، رسوبات ریزدانه موجود در بستر خشک تالاب هامون و رودخانه هیرمند را حمل کرده و گردو غبار زیادی را به وجود می آورند. جامعه آماری این پژوهش ، سرپرستان خانوار (بهره بردار روستایی)روستاهای واقع درشمال شهرستان هیرمند- بخش قرقری- است که دارای 74 روستا و 2242 خانوار میباشد. 343 سرپرست خانوار به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. تجزیه و تحلیل داده های تحقیق بر اساستحلیل های استنباطی شامل مقایسه اختلاف میانگین ها و همبستگی پیرسون انجام گرفت. نتایج به دستآمده حاکی از آن است که سواد به عنوان شاخص موثر بر بیابانزایی می باشد که از این رو لازم است برایروستاییان کلاس و دوره های آموزشی برگزار گردد.

Keywords:

بیابانزایی , تالاب هامون , خانوار روستایی و آموزش