فلسفه دین

اگر ما به آنچه که در تاریخ ثبت گردیده، مراجعه کنیم و رفتار و آداب و آنچه را که آثار آن ها بر آن دلالت دارد، مورد بررسی قرار دهیم، خواهیم دید که گذشتگان نیز درصدد بوده اند تا وسیله ای بدست آورند را حقایق را باز شناسانند. در فلسفه سخن از عوارضی است که هستی از ان جهت که هستی است، با چشم پوشی از هرگونه تعیین قالب خاصی پیدا می کند. موضوع فلسفه فراگیر است و فقط شامل بخش خاصی از جهان نیست. مراد از دین، مکتبی است که از مجموعه عقاید، اخلاق و قوانین اجرایی تشکیل شده است و هدف راهنمایی انسان برای سعادت معنوی است دین بنابراین معناد دو قسم است: 1- بشری 2- الهی در فلسفه دین ، واژه فلسفه به دین اضافه شده است که به معنای غایت و غرض دین می باشد،؛ پس فلسفه دین از جمله فلسفه های مضاف می باشد و به معنای تفکر فلسفی در زمینه دین است ثمره آن، اثبات وجود خدا از طریق براهین عقلی است و معنای جدید با مفهوم سنتی اش تفاوت دارد دومی خدمتکار دین و مدافع آن بوده ولی اولی غالبا برخورد خصمانه دارد. فلسفه دین پیرامون دو رشته مسایل بحث می کند: 1. مسایل درون دینی 2. مسایل برون دینی در نگاه اسلام، دین آن اعتقادی است که انسان در دل دارد و بنابر ایمانی که به دست آورده گام بر می دارد و از جهان طبیعت بهره مند می شود اسلام برخلاف ادیان دیگر، تنها یک نظام روحی و روانی نیست بلکه یک نظام کامل فرهنگی و اجتماعی می باشد و ما به حق می توانیم که کیفیت و ارزش دینی اسلام را به عنوان عامل انتشاری آن بیشتر مورد توجه قرار دهیم. برداشت اسلام این است که دین برای مصلحت انسان است نه اسارت و خواری او. اما زبانی که دین با آن همگان را مورد خطاب قرار می دهد، هماهنگ و برای همه انسان ها قابل فهم است این زبان معماگونه نیست تا کسی ان را نفهمد بلکه برای هدایت توده مردم است به گونه ای که همگان صادق بودن آن را می فهمند دین یک امر قدیمی و مخالف با عقل نیست بلکه مکمل زندگی بشر است.

Keywords:

فلسفه , دین , فلسفه , اسلام