جلوه های از رمزگشایی حضور خضر در تفاسیر عرفانی قرآن کریم

تفسیر عرفانی یکی از روش های تفسیری در فهم قرآن کریم، است مهم ترین خصیصه ی تفاسیر عرفانی، تاویل یا بهتر است گفته شود اشاره است که مبتنی بر رمز دانستن آیات است در واقع عرفا با شهود و معرفت قلبی با روشی جدا از مفسران دیگر قرآن، به تفسیر آیات پرداخته اند عرفا قرآن را تنها منبع معرفتی و مستندی دانسته اند که در تفهیم و تثبیت نظرات خود از آن مدد گرفته اند نگارنده در این مقاله قصد دارد با روش کتابخانه ای به شیوه توصیفی - استنباطی ، نماد و رمز خضر در تفاسیر عرفانی را برجسته نماید. این پژوهش حاکی از آن است که می توان به آداب مراد و مریدی و حقیقت انفسی آدمی پی برد.

Keywords:

قرآن کریم , تفسیر عرفانی , خضر , رمز