رویکرد مدل های تخصیص جهت انتخاب در پروژه های شهرداری اصفهان

شهرداری ها متولی اصلی عمران و آبادانی در شهرها هستند. ولی در اجرای این وظیفه مهم آن با مشکلات زیادی مواجه هستند.که یکی از این مشکلات، مشکلات مالی و کمبود سرمایه است. که این خود به محدودیت در انتخاب پروژه های عمرانی منجرمی گردد. منظور از انتخاب پروژه، اولویت بندی پروژهها و تخصیص بهینه منابع سازمان است. در فرآیند انتخاب پروژه عواملمختلفی نظیر معیارهای کمی و کیفی تاثیر گذارند که با توجه به آنها اولویت بندی و انتخاب می شوند. در این مطالعه به بررسیمدلهای بهینه سازی تخصیص در پروژه های عمرانی جهت انتخاب بهترین مدل برای استفاده در شهرداری اصفهان پرداختهشده است. روشهای مختلفی جهت انتخاب پروژه و تخصیص منابع وجود دارد در دنیای واقعی جهت انتخاب پروژه باید روابطدرونی میان گزینه ها و معیارها را در نظر گرفت. از این رو باید به دنبال مدلی بود که توانایی گرفتن وابستگی درونی میانمعیارها و گزینه ها و توانایی در نظر گرفتن معیارهای چندگانه را به همراه روشی برای جمع آوری نظر گروه متخصصین داشتهباشد. برنامه ریزی آرمانی یکی از ابزارهای برجسته برای آنالیز تصمیم های چند هدفه است که از ویژگی های آن دستیابیهمزمان به چندین هدف برمبنای اولویت بندی است. نقطه ضعف روش آرمانی این است که قبل از محاسبات مربوط باید اهدافمشخص گردد که جهت برطرف ساختن این نقطه ضعف میتوان از متددلفی استفاده نمود.به طور کلی برای رسیدن به یکرویکرد سیستماتیک جهت در نظر گرفتن اولویت ها و نسبت ها در معیارههای چندگانه، ابتدا فرآیند تحلیل شبکه صورت گرفتهوسپس از برنامهریزی آرمانی صفر و یک استفاده گردیده است.

Keywords:

بهینه سازی , تخصیص , برنامه ریزی آرمانی , تحلیل شبکه ای , پروژه های عمرانی , شهرداری اصفهان