تحلیل ساختاری حاکمیت ملی و مدیریت محلی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در پرتو رویکرد حکمروایی شایسته شهری

این مقاله به دنبال واکاوی این مسیله است که کدام اصول مربوط به روابط بین حاکمیت ملی و مدیریت محلی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با معیارهای رویکرد حکمروایی شایسته شهری مطابقت دارد با خوانش قانون اساسی تلاش شد که محتوای آن به عنوان اصلی ترین منبع برنامه ریزی در سطح ملی و ساختار مدیریت محلی بر اساس معیارهای حکمروایی شایسته شهری بررسی شود در بعد نظری با به کارگیری رویکرد حکمروایی شایسته و بررسی آن در پیوند با مقتضیات محلی ایران چارچوب ارزیابی قانون اساسی به دست آمد شاخص های انتخاب شده متشکل از هشت شاخص اصلی اثر بخشی تمرکززدایی و توجه به مقتضیات محلی برابری و مساوات حق مشارکت و شهروند مداری پاک حسابی جهت گیری توافقی قانون مداری و مسیولیت پذیری هستند این پژوهش از نوع پژو هش های بنیادی توسعه ای است که از روش تحلیل محتوا برای تفسیر کیفی محتوای قانون اساسی از طریق فرایندهای طبقه بندی نظام مند و رمز بندی استفاده کرده است

Keywords:

حکمروایی شایسته شهری , جکومت ملی , مدیریت محلی , قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران