واکنش عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم برنج (اصلاح شده و بومی) به مدیریت های مختلفآبیاری

به منظور ارزیابی مدیریت های مختلف آبیاری در برنج از نظر عملکرد شلتوک و اجزای عملکرد، آزمایشی در موسسه تحقیقات برنج (مازندران- آمل ) در سال 1390 به اجرا در آمد. این تحقیق به صورت فاکتوریل با سه تکرار و دو فاکتور اجرا گردید. تیمارها شامل مدیریت های مختلف آبیاری : تناوب خشکی و رطوبت AWD ، کشت نیمه خشک SDC، ترکیب آب کمعمق با تناوب خشکی و رطوبت SWD، روش سنتی یا غرقابی T1 و دو رقم بومی (طارم محلی) و اصلاح شده (فجر) بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که ارقام مورد استفاده از نظر طول خوشه، تعداد دانه در خوشه درصد دانه پر و پوک، عملکرد شلتوک و شاخص برداشت تفاوت معنی داری P<0/01 داشتند. بین مدیریت های مختلف آبیاری نیز از نظر درصد دانه پر و پوک و عملکرد شلتوک تفاوت معنی داری مشاهده شد. اما برهمکنش دو رقم در مدیریت های مختلف آبیاری از نظر آماری معنی دار نبود. براساس نتایج به دست آمده مدیریت های AWD با میانگین 7056 کیلوگرم و SDC با میانگین 685/8 کیلوگرم تفاوت معنی داری با روش آبیاری سنتی یا تیمار T1 با میانگین 7694 کیلوگرم نداشتند و کمترین عملکرد مربوط به مدیریت SWD با میانگین 6358/7کیلوگرم با 17/4 درصد کاهش نسبت به تیمار سنتی بود. بنابراین براساس نتایج حاصل از این آزمایش، با توجه به عملکرد شلتوک، شاخص برداشت، وزن هزار دانه و تعداد دانه در خوشه می توان یکی از روش های کم آبیاری SWD و SDC ،AWD را به ترتیب به عنوان اولویت مدیریت در آبیاری برنج در شرایط مشابه با این پژوهش به کار گرفت.

Keywords:

برنج , مدیریت آبیاری , عملکرد , تناوب خشکی و رطوبت